Wskazanie przepisu prawa, z którym wyrok jest niezgodny (424[5] § 1 pkt 3 k.p.c.)

Zgodnie z art. 424[5] § 1 pkt 3 k.p.c. skuteczne wniesienie skargi ‎o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wymaga wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny. Obowiązek ten jest samodzielnym, odrębnym od innych elementem konstrukcyjnym skargi ‎o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Skarga wniesiona przez powoda nie zawiera wskazania przepisów, z jakimi zaskarżony wyrok jest niezgodny.

Postanowienie SN z dnia 14 stycznia 2025 r., I CNP 127/23

Standard: 86119 (pełna treść orzeczenia)

Konstruując skargę, ustawodawca wyraźnie oddzielił podstawy skargi (art. 424[5] § 1 pkt. 2), od wymogu wskazania przepisu (przepisów), z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny (art. 424[5] § 1 pkt 3). Nie zawsze bowiem przepisy wskazane jako naruszone w ramach podstaw muszą być tożsame z przepisem (przepisami), z którymi wyrok jest niezgodny (por. postanowienia SN z dnia 24 lipca 2006 r., IV CNP 55/06, z dnia 29 listopada 2006 r., II CNP 65/06 oraz z dnia 19 marca 2015 r., II CNP 58/14). Z tych względów, osobnym wymogiem konstrukcyjnym skargi jest wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny i ma ten wymóg charakter samodzielny, niezależny od innych wymogów przewidzianych w tym przepisie.

W wyroku z dnia 12 lipca 2011 r., SK 49/08 Trybunał Konstytucyjny wskazał, że wymaganie wskazania przepisu, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny, stanowi najistotniejsze z sześciu wymagań konstrukcyjnych, które musi spełniać skarga, a odrzucenie skargi niespełniającej tego wymogu konstrukcyjnego, bez wzywania o jego uzupełnienie nie jest niezgodne z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP (zob. też uz. postanowienia TK z dnia 20 października 2011 r., Ts 132/10).

Postanowienie SN z dnia 30 listopada 2018 r., I CNP 47/17

Standard: 66258 (pełna treść orzeczenia)