Bieg terminu określonego w art. 424[6] § 1 k.p.c.

Charakter terminu określonego w art. 424[6] § 1 k.p.c. nie wyłącza - w wyjątkowej sytuacji - stosowania do niego w drodze analogii art. 121 pkt 4 k.c.

Przy uwzględnieniu, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia inicjuje pierwszy etap dochodzenia roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej przez wydanie prawomocnego orzeczenia, termin do wniesienia skargi, mimo że stanowi element regulacji procesowej, uzyskuje w ten sposób widoczną materialnoprawną funkcję i zbliża się do przewidzianych w prawie materialnym prekluzyjnych terminów dochodzenia roszczeń; nie jest on natomiast terminem, z którym związana byłaby możliwość zmiany lub uchylenia prawomocnego orzeczenia sądu.

Taka charakterystyka rozważanego terminu, w powiązaniu z wyjątkowością analizowanej sytuacji, nie wyklucza stosowania do niego, w drodze analogii służącej usunięciu wyraźnego niedostatku legislacyjnego, unormowań moderujących bieg terminów prawa materialnego (art. 121 pkt 4 k.c.), z tym skutkiem, by bieg terminu do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia ulegał zawieszeniu przez czas, w którym strona - z powodu niezależnej od siebie przeszkody związanej z koniecznością oczekiwania na decyzję organu uprawnionego do wniesienia skargi nadzwyczajnej - nie mogła dochodzić roszczenia. 

Strona nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji upływu tego terminu, jeżeli z przyczyn obiektywnych nie mogła skutecznie przed jego upływem wnieść skargi ze względu na pierwszeństwo innego środka prawnego, którego wniesienie pozostawało poza sferą jej dyspozycji. Jest to zarazem zasadniczo odmienny przypadek w zestawieniu z dziesięcioletnim terminem do wniesienia skargi o wznowienie postępowania (art. 408 k.p.c.), którego jednolicie procesowy charakter, w powiązaniu z koniecznością ustanowienia ostatecznej granicy czasowej, po której upływie wzruszenie prawomocnego orzeczenia nie jest możliwe, przemawia przeciwko stosowaniu do niego - wprost lub przez analogię - przepisów kodeksu cywilnego regulujących bieg terminów przedawnienia (por. postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 2010 r., II CZ 29/10).

Postanowienie SN z dnia 16 lipca 2020 r., I CNP 5/20 

Standard: 45116 (pełna treść orzeczenia)

Wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie przerywa biegu terminu do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2018 r., V CNP 25/18

Standard: 66259 (pełna treść orzeczenia)

Termin do wniesienia skargi biegnie nie od daty doręczenia stronie skarżącej odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem, a od daty uprawomocnienia się orzeczenia. 

Wyrok sądu drugiej instancji staje się zaś prawomocny z dniem jego ogłoszenia. Wobec faktu, że zaskarżony wyrok uprawomocnił się w dniu 18 lutego 2010 r., termin do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia upłynął z dniem 18 lutego 2012 r. Skarga wniesiona w dniu 22 marca 2012 r. jest zatem skargą wniesioną po terminie.

Postanowienie SN z dnia 12 października 2012 r., III CNP 17/12

Standard: 33892 (pełna treść orzeczenia)