Miesięczny termin zawiadomienia poszkodowanego przez zbywcę o producencie (art. 499[5] § 4 k.c.)
Odpowiedzialność wytwórcy, importera, zbywcy (art. 499[5] k.c.)
W świetle prz art. 449[5] § 4 k.c. miesięczny termin na zawiadomienie poszkodowanego przez dostawcę o osobie odpowiedzialnej (producencie) biegnie począwszy od chwili zawiadomienia o szkodzie, a nie od momentu wytoczenia powództwa. Nie ma dla oceny treści regulacji znaczenia fakt, iż dyrektywa 85/374/EWG w art. 3 ust. 3 nie zakreśla odpowiedniego terminu, przewidując, iż ma chodzić o termin „rozsądny”.
Wyrok SN z dnia 29 maja 2019 r., III CSK 209/17
Standard: 37439 (pełna treść orzeczenia)
Zbywca produktu może się zwolnić od odpowiedzialności w dwóch sytuacjach: jeśli w ciągu miesiąca od daty zawiadomienia o szkodzie wskaże poszkodowanemu producenta wyrobu, quasi-producenta, importera (ich osobę i adres - art. 449[5] § 4 k.c.) lub jeśli zbywca wskaże osobę, od której nabył produkt (art. 449[5] § 5 k.c.).
Miesięczny termin z art. 449[5] § 4 k.c. ma funkcję dyscyplinującą, co oznacza, że jeśli nie zostanie dotrzymany, zbywca poniesie odpowiedzialność. Jest to termin zawity, którego bieg rozpoczyna się, gdy zbywca produktu ma wiadomość o szkodzie. Takie unormowanie jest zgodne z art. 3 dyrektywy 85/374/EWG z 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe (Dz.U.UE.L z dnia 7 sierpnia 1985 r.).
Omawiany termin 1-miesięczny to termin zawity, którego bieg nie rozpoczyna się, gdy zbywca produktu ma wiadomość o szkodzie, ale uzyskał ją z innego źródła niż zawiadomienie, np. z prasy, radia czy telewizji. Takiego źródła informacji nie można bowiem uznać za zawiadomienie. Przy tym zawiadomienie o szkodzie nie musi pochodzić od samego poszkodowanego, gdyż art. 449 (5) § 4 k.c. nie wskazuje nadawcy zawiadomienia.
Adresatem odpowiedzi zbywcy produktu zawsze jednak musi być poszkodowany, a zatem jeśli zawiadomienia o szkodzie dokonuje osoba inna niż poszkodowany (np. osoba bliska), powinna ona wskazać w zawiadomieniu sposób kontaktu z poszkodowanym.
Nawet ewentualna wcześniejsza emisja materiału telewizyjnego dotyczącego przedmiotowego zdarzenia nie mogła spełnić wymogu "zawiadomienia o szkodzie" na gruncie cytowanego przepisu, tym bardziej, że nie zostało w sprawie dowiedzione, iż pozwani w ogóle ten materiał obejrzeli i jaka była jego szczegółowa treść, a ta kwestia leżała w gestii inicjatywy dowodowej strony powodowej.
Wyrok SA w Szczecinie, z dnia 29 maja 2014 r., I ACa 377/13
Standard: 33683 (pełna treść orzeczenia)