Nabycie własności ruchomej rzeczy niczyjej (art. 181 k.c.)
Inne wypadki nabycia i utraty własności (art. 179 – 194 k.c.)
Rzecz niczyja (porzucona przez właściciela) może natomiast zostać zawłaszczona. Do zawłaszczenia konieczne jest zawładnięcie rzeczą z zamiarem stania się jej właścicielem. To ostatnie wynika z istoty posiadania samoistnego, dla powstania którego konieczna jest wola wykonywania uprawnień właścicielskich dla siebie (art. 336 kc). Z chwilą objęcia rzeczy ruchomej w posiadanie samoistne następuje nabycie prawa własności. Jest to nabycie pierwotne.
Wyrok SO w Gliwicach z dnia 18 listopada 2014 r., VI Ka 576/14
Standard: 33608 (pełna treść orzeczenia)
Przy założeniu, że porzucenie jest działaniem czysto faktycznym, jasnym jest, że porzucający zwierzę traci jego własność. Zwierzę porzucone staje się niczyje. Stosując odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy dojść należy do wniosku, ze własność porzuconego zwierzęcia nabywa ten, kto objął je w posiadanie samoistne (art. 181 k.c.). Dlatego zwierzę porzucone, wyłapane i oddane do schroniska, może być zbyte. Takiego rozumowania nie można powielić w odniesieniu do zwierzęcia, które zabłąkało się lub uciekło, gdyż wtedy właściciel nie traci jego własności, a odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o rzeczach znalezionych (art. 183 § 2 kc).
Wyrok NSA z dnia 3 listopada 2011 r., II OSK 1628/11
Standard: 33609 (pełna treść orzeczenia)