Zastrzeżenie terminu w czynności prawnej (art. 116 k.c.)
Termin (art. 110 - 116 k.c.) Uzależnienie skutków czynności prawnej od zdarzenia przyszłego i niepewnego (art. 89 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W myśl art. 116 § 1 k.c., nastąpienie skutków czynności prawnej można co do zasady uzależnić od nadejścia określonego terminu. Dopuszczalne co do zasady jest zatem zastrzeżenie w czynności prawnej terminu początkowego, tj. terminu, z którego nadejściem powstaną dopiero skutki prawne. W takim przypadku czynność prawna nie wywiera skutków z chwilą dokonania, lecz dopiero w jakiś czas później, po nadejściu zastrzeżonego terminu. Do takiej czynności mają odpowiednie zastosowanie przepisy o warunku zawieszającym.
Nie ma oczywiście przeszkód, aby zastrzeżenie terminu początkowego połączyć także z zastrzeżeniem warunku zawieszającego.
Wyrok SN z dnia 5 kwietnia 2019 r., I CSK 141/18
Standard: 33543 (pełna treść orzeczenia)
Przepisy art. 110 i n. k.c. zawierają dyrektywy interpretacyjne nakazujące określony sposób rozumienia terminów, oznaczonych w ustawach, orzeczeniach sądu lub decyzjach innego organu państwowego i w czynnościach prawnych.
Termin według prawa cywilnego oznaczać może punkt czasowy, czyli konkretną chwilę w czasie bądź zastrzeżenie, przez które skutek czynności prawnej zostaje ograniczony w czasie albo pewien wycinek czasu – pewną liczbę następujących po sobie jednostek, np. miesiąc, dwa tygodnie etc.
Wyrok SA Katowicach z dnia 19 września 2017 r., I ACa 354/17
Standard: 28114 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 33542
Standard: 33541
Standard: 67641
Standard: 33544
Standard: 72027
Standard: 33540
Standard: 33539