Miejsce zamieszkania a miejsce pobytu stałego
Miejsce zamieszkania osoby fizycznej (art. 25 k.c.)
Celem zwrotu «miejsce stałego pobytu» jest administracyjno-prawna regulacja ewidencji ludności, oparta na obowiązku zameldowania obywatela pod oznaczonym adresem w konkretnej miejscowości. Z kolei stałe zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odnosi się nie do przebywania w jednej konkretnej miejscowości (w sensie miejsca zamieszkania), ale do przebywania z zamiarem stałego pobytu w jakiejkolwiek miejscowości na tym terytorium".
Wyrok TK z dnia 25 czerwca 2013 r., P 11/12
Standard: 3500 (pełna treść orzeczenia)
Przepisy prawa cywilnego nie zawierają definicji "miejsca stałego pobytu". Pojęcie miejsca pobytu wyraża się samym tylko czynnikiem zewnętrznym, bez elementu animus.
O tym, czy ma miejsce pobyt stały, decydują zdarzenia obiektywne, polegające na ciągłej bytności w określonym miejscu przez fizyczną obecność i powtarzające się wykonywanie czynności zaspokajających aktualne potrzeby życiowe, zarówno w zakresie praw, jak i obowiązków, przy jednoczesnym braku równolegle innego miejsca przeznaczonego na spełnianie tych czynności.
Miejsce stałego pobytu wynika ze zdarzeń obiektywnych, a nie z woli wywołania tych zdarzeń. Do takiego rozumienia miejsca stałego pobytu zamiar stałego przebywania oczywiście nie jest przeszkodą, co sprawia, że każde miejsce zamieszkania może stanowić jednocześnie miejsce stałego pobytu. Zamiar stałego pobytu nie jest jednak warunkiem istnienia miejsca stałego pobytu; w szczególności, brak zamiaru stałego pobytu nie wyklucza możności przyjęcia istnienia miejsca stałego pobytu.
Postanowienie SN z dnia 26 września 2000 r., I CKN 776/00
Standard: 15136 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 3501