Odpowiedzialność za nienależyte zabezpieczenie mienia osoby tymczasowo aresztowanej

Gdyby w związku z pozbawieniem wolności obywatela jego mienie narażone było na bezpośrednie niebezpieczeństwo np. w razie pozostawienia nie zamkniętego mieszkania lub pozostawienia bez opieki przedmiotów, zwierząt itp.), to zabezpieczenie tego mienia byłoby obowiązkiem organów bezpieczeństwa dokonujących aresztowania, wynikającym z istoty zadań i obowiązków tych organów w zakresie ochrony zdrowia i mienia obywateli, naruszenie zaś takiego obowiązku przez funkcjonariuszy bezpieczeństwa uzasadniałoby odpowiedzialność Państwa na podstawie przepisów ust. 1 i 3 ustawy z dnia 15.XI.1956 r. (bądź obecnie obowiązującego art. 417 k.c.).

Obowiązek ten nie może jednak sięgać tak daleko, żeby ochrona miała obejmować nie tylko mienie bezpośrednio zagrożone na skutek aresztowania, ale również działalność gospodarczą osoby aresztowanej, która w związku z pozbawieniem wolności może być poszkodowana na skutek niemożności prowadzenia swoich interesów. Ryzyko bowiem ujemnych skutków, jakie w sferze interesów osoby aresztowanej może spowodować fakt pozbawienia wolności, ponosi ta osoba, a Państwo nie ma obowiązku udzielać interesom tym ochrony.

Jak wynika z materiału w sprawie, powód pozostaje w związku małżeńskim, obowiązkiem więc żony pozostającej na wolności było zorganizowanie zabezpieczenia mienia powoda pozostającego na budowach. Ponadto powód miał możność w granicach zakreślonych przez regulamin więzienny ustanowić w drodze korespondencji pełnomocnika w celu strzeżenia i zabezpieczenia jego spraw. Powód nie twierdzi nawet, by przedsięwziął jakieś czynności w tym celu i by władze bezpieczeństwa uniemożliwiły mu ich podjęcie.

Wyrok SN z dnia 21 września 1965 r., II CR 291/65

Standard: 33247 (pełna treść orzeczenia)