Zastosowanie okresu wypowiedzenia krótszego niż wymagany
Zastosowanie okresu wypowiedzenia krótszego niż wymagany (art. 49 k.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pracodawca przy dokonywaniu wypowiedzenia może dopuścić się uchybień formalnych (np. nie wskaże przyczyny rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony) albo merytorycznych (wskazana przyczyna wypowiedzenia nie jest uzasadnioną przesłanką rozwiązania stosunku pracy). Dodatkowo, wręczając wypowiedzenie, może zastosować krótszy okres wypowiedzenia niż wymagany.
W sytuacji, w której pracodawca nie tylko zastosował wadliwy okres wypowiedzenia, przyjmując bezpodstawnie istnienie umowy terminowej, lecz także nie wskazał uzasadnionych przyczyn rozwiązania umowy o pracę, pracownik ma tyle roszczeń z jednego zdarzenia, ile przewiduje obowiązujące prawo.
Uprawnienie z art. 49 k.p. jest niezależne od roszczeń przysługujących jej z mocy art. 45 § 1 k.p.
Wyrok SN z dnia 27 września 2018 r., III PK 87/17
Standard: 61612 (pełna treść orzeczenia)
Art. 49 k.p. swym zasięgiem obejmuje tylko jedno uchybienie pracodawcy, tj. zastosowanie krótszego okresu wypowiedzenia niż wymagany powoduje, że umowa o pracę rozwiązuje się z upływem okresu wymaganego, a pracownikowi przysługuje wynagrodzenie do czasu rozwiązania umowy.
Art. 49 k.p. nie tworzy kompetencji do skutecznego zanegowania otrzymanego wypowiedzenia umowy o pracę. W swej treści nawiązuje do brzmienia art. 32 § 2 k.p., tj. rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem następuje z upływem okresu wypowiedzenia.
Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2017 r., II PK 334/15
Standard: 61611 (pełna treść orzeczenia)