Zasada prawdziwości firmy (art. 43[3] § 1 k.c.)
Oznaczenie przedsiębiorcy, zakaz wprowadzania w błąd (art. 43[3] k.c.)
Zasada prawdziwości firmy określa generalny zakaz posługiwania się firmą wprowadzającą w błąd. Statuujący zasadę prawdziwości art. 43[3] § 2 KC zawiera otwarty katalog okoliczności, co do których firma nie może wprowadzać w błąd (osoba przedsiębiorcy, przedmiot i miejsce jego działalności, źródła zaopatrzenia).
Do naruszenia prawa do firmy może dojść tylko wtedy, gdy przedsiębiorcy, których firmy nie różną się dostatecznie, prowadzą działalność na tym samym rynku (por. wyrok SN z dnia 25 listopada 2008 r., II CSK 343/08).
Wyrok SA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2018 r., VII AGa 571/18
Standard: 33004 (pełna treść orzeczenia)
Art. 43[3] § 1 KC wymaga, aby firma dostatecznie odróżniała się od firm innych przedsiębiorców nie tylko w chwili zgłaszania jej do rejestru, ale w całym okresie, w którym przedsiębiorca używa swej firmy. Ponadto, obecnie nie zawsze rozstrzygające jest pierwszeństwo zgłoszenia firmy do rejestru, gdyż istotniejsze może być pierwszeństwo użycia przez przedsiębiorcę swej firmy na danym rynku. Co prawda, ustawodawca w art. 43[3] § 1 użył tylko wyrazu „firma", to jednak ze względu na charakter zasady wyłączności firmy i jej cel, którym jest zagwarantowanie pewności obrotu gospodarczego, należy uznać, że przepis ten odnosi się również do skrótu firmy.
Regulacja zawarta w art. 43[3] k.c. określa zasadę wyłączności i prawdziwości firmy. Niniejsze zasady zmierzają przede wszystkim do ochrony szeroko rozumianego interesu publicznego i do zapewnienia bezpieczeństwa obrotu.
Zasada prawdziwości firmy oznacza zgodność z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym. Z zasady tej wynika, po pierwsze, że firma powinna umożliwiać - bez żadnych wątpliwości - identyfikację przedsiębiorcy (zasada jasności, jednoznaczności firmy). Musi zatem odpowiednio do tego celu odróżniać się od firm innych przedsiębiorców ( art. 43[3] § 1). W ten sposób realizowana jest także zasada wyłączności firmy.
Po drugie zaś, firma nie może wprowadzać w błąd (art. 43[3] § 2). Firma musi odróżniać się dostatecznie od firm innych przedsiębiorców, a ocena w tym zakresie powinna być dokonywana nie tylko z punktu widzenia innych przedsiębiorców, ale także z punktu widzenia kontrahentów przedsiębiorcy i konsumentów.
Wyrok SO w Łodzi z dnia 4 marca 2016 r., X GC 963/15
Standard: 33008 (pełna treść orzeczenia)