Potwierdzenie umowy zawartej między przedsiębiorcami bez zachowania formy pisemnej (art. 77[1] k.c.)

Verba legis wystarczającą przesłanką dla objęcia dokumentu w rozumieniu art. 77[1] k.c. regulacją art. 243[1] k.p.c. jest to, by możliwe było ustalenie wystawcy (a więc osoby, od której pochodzi zapisana w dokumencie informacja).

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 30 czerwca 2022 r., I ACa 683/21

Standard: 83641 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 77[1] k.c., w wypadku gdy umowę zawartą pomiędzy przedsiębiorcami bez zachowania formy pisemnej jedna strona niezwłocznie potwierdzi w piśmie skierowanym do drugiej strony, a pismo to zawiera zmiany lub uzupełnienia umowy, niezmieniające istotnie jej treści, strony wiąże umowa o treści określonej w piśmie potwierdzającym, chyba że druga strona niezwłocznie się temu sprzeciwiła na piśmie.

Zatem, w wypadku sprzeczności pomiędzy treścią ustnej umowy a pismem potwierdzającym, strony umowy są związane treścią pisma potwierdzającego, a nie treścią ustnej umowy. Ustawodawca daje w ten sposób jednej ze stron uprawnienie do nieznacznej zmiany treści umowy zawartej w formie ustnej, ale tylko w takim zakresie, w jakim dokonuje zmian lub uzupełnień niezmieniających istotnie jej treści.

Jeśli więc pismo potwierdzające zmieniać będzie w sposób istotny postanowienia umowy zawartej w formie ustnej, wówczas pismo potwierdzające nie będzie wywoływać skutków, o jakich mowa w tym przepisie (nie będzie modyfikować umowy ustnej, a jego treść nie będzie wiązała stron). Prawidłowo przyjął Sąd Arbitrażowy, że termin ważności opcji jest elementem istotnym umowy i nie może być zmieniony w pisemnym potwierdzeniu transakcji.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 22 grudnia 2014 r., I ACa 980/14

Standard: 32962 (pełna treść orzeczenia)