Zakaz reformationis in peius (art. 384 k.p.c.)

Jeżeli apelację wniósł wyłącznie organ rentowy, to zakaz, o którym mowa w art. 384 k.p.c. oznacza, że Sąd drugiej instancji nie mógł na niekorzyść tego organu doliczyć ubezpieczonemu okresu zatrudnienia po wydaniu zaskarżonej decyzji. Stąd też trafnie Sąd Apelacyjny nie uwzględnił tej nowej - względem stanu ustalonego w dacie wydania zaskarżonej decyzji - okoliczności istniejącej w dacie zamknięcia rozprawy, gdyż zakaz reformationis in peius z art. 384 k.p.c. uniemożliwiał jej uwzględnienie na podstawie art. 316 § 1 k.p.c. na niekorzyść strony składającej apelację.

Wyrok SN z dnia 16 lutego 2022 r., III USKP 112/21

Standard: 71672 (pełna treść orzeczenia)

Zakaz uchylenia lub zmiany wyroku na niekorzyść strony wnoszącej apelację nie obejmuje rozstrzygnięcia, którego przedmiotem jest uchylenie wyroku utrzymującego nakaz zapłaty w mocy i odrzucenie zarzutów wniesionych z uchybieniem terminowi określonemu w art. 491 § 1 k.p.c. (art. 384 k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 30 maja 2017 r., IV CZ 14/17

Standard: 66511 (pełna treść orzeczenia)