Zawieszenie postępowania w związku z niewykonaniem przez stronę wezwania z art. 195 § 1 k.p.c.

Niewykonanie przez stronę wezwania sądu przewidzianego w art. 195 § 1 k.p.c. nie uzasadnia zawieszenia postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.

Według art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli na skutek okoliczności wymienionych w tym przepisie nie można nadać sprawie dalszego biegu. Okoliczności expressis verbis wymienione w art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. to brak lub wskazanie złego adresu powoda albo niewskazanie przez powoda w wyznaczonym terminie adresu pozwanego. Okoliczności te w typowej postaci procesu, gdy po każdej jego stronie występuje jedna osoba, powodują - co łatwo dostrzec - że jedna ze stron procesu nie może być o nim w ogóle zawiadomiona i brać w nim udziału. W takiej sytuacji prowadzenie procesu jest niedopuszczalne i nie można go zakończyć orzeczeniem merytorycznym (wyrokiem). Z woli ustawodawcy, wyrażonej w art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., zachodzi wówczas podstawa do zawieszenia postępowania w sprawie. Inaczej jest w sytuacji, gdy strona powodowa nie uczyni zadość wezwaniu przewidzianemu w art. 195 § 1 k.p.c. Proces może być wówczas kontynuowany z udziałem osób występujących w nim dotychczas po każdej ze stron. Nie można więc przyjąć, że sprawie nie można wtedy nadać dalszego biegu, a tylko z tego względu możliwe byłoby zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.

Jeżeli wobec nieuczynienia zadość przez stronę powodową wezwaniu sądu przewidzianemu w art. 195 § 1 k.p.c. po jednej ze stron procesu nie występują wszystkie osoby, których łączny udział w sprawie jest konieczny, to zachodzi brak legitymacji procesowej po tej stronie procesu, a jest to skutek materialnoprawny, pociągający za sobą niemożliwość uwzględnienia powództwa; nie zachodzą wówczas żadne przeszkody procesowe do wydania wyroku oddalającego powództwo. 

Wyrok SN z dnia 10 czerwca 1997 r., II CKN 326/97

Standard: 32313 (pełna treść orzeczenia)