Powództwo cesjonariusza przeciwko dłużnikowi o roszczenie wynikające z umowy zawartej między cedentem a dłużnikiem (art. 505[1] pkt 1 k.p.c.)

Sprawa z powództwa cesjonariusza przeciwko dłużnikowi o roszczenie wynikające z umowy zawartej między cedentem a dłużnikiem podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, chyba że wartość przedmiotu sporu (umowy) przekracza kwotę określoną w art. 505[1] pkt 1 k.p.c.

Roszczenia "wynikające z umów" - w rozumieniu przepisu art. 505[1] k.p.c. - to takie roszczenia, które wynikają z umów w tym sensie, że mają w nich swą przyczynę. Chodzi więc o sytuacje, w których umowa - a nie np. ustawa, czyn niedozwolony lub inne zdarzenie - jest normatywnym podłożem dochodzonego roszczenia, przy czym nie chodzi wyłącznie o roszczenia mające źródło w samej umowie - w jej treści - ale także o roszczenia wynikające z reżimu ustanowionego przez ustawę (art. 56 k.c.) (por. uchwałę SN z dnia 20 listopada 2003 r., III CZP 77/03).

Art. 505[1] nie wymaga, aby umowa, z której roszczenie wynika, była zawarta przez strony procesu.

Cesjonariusz dochodzący od dłużnika roszczenia nabytego od cedenta w drodze przelewu nie dochodzi roszczenia wynikającego z umowy przelewu, lecz roszczenia powstałego mocą umowy zawartej wcześniej między cedentem a dłużnikiem (por. art. 509 i nast. k.c.). Z tego punktu widzenia roszczenie cesjonariusza jest bez wątpienia roszczeniem wynikającym z umowy w rozumieniu art. 505[1] pkt 1 k.p.c., tyle że z umowy, która nie została zwarta przez niego, lecz przez cedenta i dłużnika.

Z tego względu sprawa z powództwa cesjonariusza przeciwko dłużnikowi o roszczenie wynikające z umowy zawartej między cedentem a dłużnikiem podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jeżeli, oczywiście, spełniony jest warunek dotyczący wartości przedmiotu sporu (umowy).

Uchwała SN z dnia 22 lipca 2005 r., III CZP 45/05

Standard: 32228 (pełna treść orzeczenia)