Nadanie obywatelstwa i wyrażenie zgody na zrzeczenie się go (art. 137 konstytucji)

Kompetencja w zakresie nadawania obywatelstwa, a także wyrażania zgody na zrzeczenie się go jest – w myśl art. 144 ust. 3 pkt 19 Konstytucji – prerogatywą Prezydenta, realizowaną w drodze urzędowego aktu władczego niewymagającego kontrasygnaty Prezesa Rady Ministrów, za który to akt głowa państwa nie ponosi odpowiedzialności politycznej przed parlamentem. Rozważana kompetencja jest związana z wolnością czynienia z niej użytku. Prezydent jest bowiem uprawniony nadać obywatelstwo, chociaż nie jest do tego obowiązany, przy czym może to uczynić, kierując się racjami, które uzna za słuszne, uwzględniając wszakże wyznaczone mu konstytucyjnie zadania i sposób ich wykonywania, wskazany w art. 126 ust. 3 ustawy zasadniczej. Jego władza w zakresie nadawania obywatelstwa polskiego nie podlega ograniczeniom występującym w odniesieniu do nabycia tego obywatelstwa. Konstytucja nie określa bowiem jakichkolwiek materialnych przesłanek, od których spełnienia uzależniona byłaby możność przyznania przez Prezydenta obywatelstwa (jak to ma miejsce w przypadku nabycia obywatelstwa zgodnie z zasadą prawa krwi), ani nie przewiduje ich wskazania w ustawodawstwie (jak to ma miejsce w odniesieniu do innych przypadków nabycia obywatelstwa).

Wyrok TK z dnia 18 stycznia 2012 r., Sygn. akt Kp 5/09, OTK-A 2012/1/5, M.P. 2012/39

Standard: 3439 (pełna treść orzeczenia)