Sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa (art. 394[1a] § 1 pkt 8 k.p.c.)

Od zażalenia na postanowienie w przedmiocie sprostowania albo odmowy sprostowania orzeczenia pobiera się opłatę określoną w art. 19 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 755, z późn. zm.).

Z samego faktu, że wniosek o sprostowanie orzeczenia nie podlega opłacie nie wynika, że zażalenie również takiej opłacie nie podlega.

Nie zasługuje na podzielenie stanowisko przeciwne wyrażone przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 czerwca 2010 r., III CZP 39/10 i zaaprobowane w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2010 r., I CZ 66/10, w którym analizowano zbliżone zagadnienie dotyczące wysokości opłaty od zażalenia na postanowienie o odmowie sporządzenia uzasadnienia wyroku i doręczenia wyroku z uzasadnieniem i przyjęto, że pobiera się od niego opłatę podstawową.

Uchwała SN z dnia 11 września 2020 r., III CZP 86/19

Standard: 45601 (pełna treść orzeczenia)

Wniosek o wykładnię orzeczenia nie powoduje obowiązku uiszczenia wpisu. Jeśli natomiast postanowienie w zakresie wykładni jest przedmiotem zażalenia, powstaje obowiązek uiszczenia wpisu od takiego zażalenia.

Postanowienie SN z dnia 22 marca 1978 r., IV CZ 43/78

Standard: 31447 (pełna treść orzeczenia)