Zezwolenie sądu na uznanie powództwa

Zgodnie z art. 98 § 1 k.r.o. rodzice są przedstawicielami ustawowymi dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Jeżeli dziecko pozostaje pod władzą rodzicielską obojga rodziców, każde z nich może działać samodzielnie jako przedstawiciel ustawowy dziecka. Przepis ten stosuje się odpowiednio w postępowaniu przed sądem (art. 98 § 3 k.r.o.). Zatem, co do zasady, każde z rodziców, któremu przysługuje władza rodzicielska jest uprawnione do samodzielnego podejmowania czynności procesowych w imieniu małoletniego dziecka, w tym także - uznania powództwa.

Stosownie jednak do treści art. 101 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko (art. 101 § 3 k.r.o.).

Oczywiste jest, że uznanie powództwa w niniejszej sprawie wywołałoby również skutek materialnoprawny w postaci przeniesienia własności należącego do małoletniego pozwanego udziału we współwłasności nieruchomości. Nie budzi więc wątpliwości, ze uznanie powództwa byłoby czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem małoletniego w rozumieniu art. 101 § 1 k.r.o. Zatem oświadczenie o uznaniu powództwa złożone przez jednego przedstawiciela ustawowego pozwanego - ojca K. W. bez zgody sądu opiekuńczego nie mogło być skuteczne i nie mogło wywrzeć konsekwencji procesowych przewidzianych w art. 213 § 2 k.p.c.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2015 r., VI ACa 865/14

Standard: 31328 (pełna treść orzeczenia)