Wymóg zgodności złożonych przed sądem zeznań świadków (art. 952 § 3 k.c.)
Stwierdzenie treści testamentu ustnego przez zgodne zeznania świadków złożone przed sądem (art. 952 § 3 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W przypadku sądowego stwierdzenia treści testamentu ustnego przyjmuje się, że wobec faktu, iż testament ustny jest testamentem szczególnie narażonym na próby fałszowania, analiza zeznań świadków powinna być dokonywana ze szczególną starannością. Zgodność zeznań świadków nie musi wprawdzie dotyczyć absolutnie wszystkich okoliczności sporządzania testamentu, ale rozbieżności w tym zakresie powinny zostać ocenione. Ocena taka nie może przy tym ograniczać się do niepogłębionych stwierdzeń i domniemań związanych z zamiarami spadkodawcy.
Istotne rozbieżności co do okoliczności towarzyszących oświadczaniu woli przez spadkodawcę mogą świadczyć o tym, że testament w ogóle nie został sporządzony. Wymagana jest także, zgodnie z poglądem przyjętym zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie, zgodność zeznań świadków co do treści testamentu. Zgodność taka musi odnosić się do wszystkich rozrządzeń dokonanych przez spadkodawcę, a nie tylko do jednego z nich (por. uz. postanowienia SN z dnia 15 kwietnia 2005 roku, I CK 805/04; postanowienie SN z dnia 17 września 2003 roku, II CK 20/02).
Postanowienie SR w Dzierżoniowie z dnia 22 kwietnia 2014 r., I Ns 105/13
Standard: 30722 (pełna treść orzeczenia)
Zgodność zeznań świadków nie musi dotyczyć absolutnie wszystkich okoliczności sporządzania testamentu, ale rozbieżności w tym zakresie powinny zostać ocenione. Ocena ta nie może przy tym ograniczać się do niepogłębionych stwierdzeń i domniemań związanych z zamiarami wnioskodawczyni, jej matki, a także pozostałych osób. Należy pamiętać, że istotne rozbieżności co do okoliczności towarzyszących oświadczaniu woli przez spadkodawcę mogą świadczyć o tym, że testament w ogóle nie został sporządzony.
Wymagana jest zgodność zeznań świadków co do treści testamentu. Zgodność ta musi odnosić się do wszystkich rozrządzeń dokonanych przez spadkodawcę, a nie tylko do jednego z nich.
Niedopuszczalne jest dokonywanie oceny zachowania się osób sporządzających kolejne wersje pisma mającego stwierdzić treść testamentu ustnego zgodnie z art. 952 § 2 k.c. jako nieistotnego z punktu widzenia oceny ważności dokonanych rozrządzeń. Sporządzanie przez różne osoby kolejnych wersji pisma, co do którego nie sposób ustalić czy i przez kogo były podpisywane, nakazuje z dużą ostrożnością traktować ich zeznania dotyczące treści rozrządzeń testamentowych. Wymaga tego wzgląd na niebezpieczeństwa związane z fałszowaniem testamentów ustnych.
Postanowienie SN z dnia 15 kwietnia 2005 r., I CK 805/04
Standard: 30723 (pełna treść orzeczenia)