Zakaz samowolnego naruszania posiadania (art. 342 k.c.)

Powództwo o ochronę naruszonego posiadania jest powództwem specyficznym, regulującym sytuację stron tylko tymczasowo. W żaden sposób pozytywne rozstrzygnięcie Sądu nie daje powodowi prawa do dysponowania lokalem w przyszłości, w sposób nieograniczony, z pominięciem praw właściciela.

Przywrócenie posiadania nie oznacza, że właściciel nie może, chociażby natychmiast po przywróceniu posiadania, skorzystać ze swych uprawnień właścicielskich i zażądać opuszczenia lokalu przez posiadacza, a gdy ten dobrowolnie tego nie uczyni, poniesie koszty związane z przymusowym wydaniem lokalu.Korzystanie z tych uprawnień musi nastąpić zgodnie z prawem, zgodnie z zasadą, że nikt nie może samowolnie naruszać posiadania innej osoby nawet wtedy, gdy osoba ta posiada rzecz bezprawnie.

Obowiązek nienaruszania posiadania w drodze czynu samowolnego dotyczy również osoby, której prawo do posiadania rzeczy wynika z prawomocnego orzeczenia, tak jak w niniejszej sprawie, z postanowienia o przysądzeniu własności. Stąd też osoba, która przemocą, z pominięciem właściwego organu państwowego realizuje przysługujące jej prawo do posiadania rzeczy, nawet gdy prawo to zostało stwierdzone przedtem prawomocnym orzeczeniem, podlega w całej rozciągłości sankcjom przewidzianym w przepisach o ochronie posiadania.

Wyrok SR w Przasnyszu z dnia 25 września 2017r., I C 65/17

Standard: 29640 (pełna treść orzeczenia)

Art. 344 § 1 kc stanowi dopełnienie ochrony posiadania zapewnionej poprzez regulację zawartą w art. 342 kc , z której wynika, że nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze.

Postanowienie SR w Brzegu z dnia 29 marca 2017 r., I Ns 265/13

Standard: 29641 (pełna treść orzeczenia)