Konstytucyjne relacje TK z Prezydentem i Ministrem Sprawiedliwości

W świetle przepisów Konstytucji, na poziomie najbardziej ogólnym relacje Prezydenta i Trybunału Konstytucyjnego są wyznaczane przez zasadę podziału i równowagi władzy (por. art. 10 w związku z art. 173 Konstytucji). Przejawiają się one w następujących obszarach:

- powoływanie przez Prezydenta Prezesa i Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne (por. art. 194 ust. 2, art. 144 ust. 3 pkt 21 Konstytucji),

- kompetencja Prezydenta w zakresie występowania z wnioskami do Trybunału Konstytucyjnego (por. art. 191 ust. 1 pkt 1, art. 192, art. 122 ust. 3, art. 133 ust. 2, art. 144 ust. 3 pkt 9 Konstytucji),

- kompetencja Trybunału Konstytucyjnego w zakresie rozstrzygania na wniosek Marszałka Sejmu o stwierdzeniu przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta (por. art. 131 Konstytucji).

Nie ma natomiast w Konstytucji przepisów regulujących relacje pomiędzy Ministrem Sprawiedliwości a Trybunałem Konstytucyjnym. W ustawie o TK zawarte są jedynie przepisy dotyczące informowania innych organów państwa, w tym Ministra Sprawiedliwości, o działalności Trybunału (zob. art. 6 ust. 3 i art. 11 ust. 2 ustawy o TK).

Wyrok TK z dnia 9 marca 2016 r., K 47/15, OTK-A 2016/2

Standard: 3306