Skutki śmierci biorącego w użyczenie

Objęcie nieruchomości w posiadanie na podstawie umowy użyczenia zawartej na czas nieoznaczony powoduje, że wykonywane posiadanie musi być kwalifikowane jako zależne.

W doktrynie przyjmuje się, że śmierć biorącego w użyczenie skutkuje wygaśnięciem tego stosunku prawnego; pogląd ten należy podzielić uwzględniając, że jest to uzasadnione osobistym charakterem wygodzenia oraz silniejszą niż w innych stosunkach obligacyjnych, opartą na zaufaniu, więzią między kontrahentami.

Odnosząc ten pogląd do stanu faktycznego sprawy uwzględnić należy, że użyczenie nie mogło być zawarte z J. S., skoro zmarł on w roku 1962, a J. i E. Sm., a więc ci, z którymi rodzina S. zawarła umowę użyczenia, działkę kupili dopiero w 1968 r. Oznacza to, że umowa użyczenia wiązała K. S. i te jej dzieci, które nieruchomość posiadały co oznacza, że był to mąż wnioskodawczyni. W skardze kasacyjnej skarżąca sama przyznaje, że ona i jej mąż, J. S., "objęli nieruchomość we władztwo po śmierci J. a następnie K. S.". Wwiązanie w użyczenie trwało zatem do śmierci J. S., a więc do 11 kwietnia 1993 r. Oczywiście, nie można wykluczyć w toku posiadania zmiany charakteru tego posiadania, z zależnego na samoistne.

Postanowienie SN z dnia 18 maja 2016 r., V CSK 590/15

Standard: 28625 (pełna treść orzeczenia)