Leasing finansowany bezpośrednio art. 709[18] k.c.)

Przepisy kodeksu cywilnego przewidują również rodzaj leasingu zwany bezpośrednim (art. 709[18] k.c.), charakteryzujący się tym, że finansującym w umowie jest producent rzeczy, będącej przedmiotem tej umowy, do której nakazuje się stosować odpowiednio przepisy o leasingu (w domyśle - leasingu finansowym, określonym w art. 709[1] k.c.). Następuje wtedy tożsamość właściciela przedmiotu leasingu i podmiotu oddającego ten przedmiot w leasing, a więc możliwość bezpośredniego realizowania przez korzystającego wszelkich uprawnień wynikających z ewentualnych wad przedmiotu leasingu.

Wyrok SN z dnia 6 października 2017 r., V CSK 670/16

Standard: 17363 (pełna treść orzeczenia)

Unormowany w Kodeksie cywilnym typ umowy jest tzw. leasingiem finansowanym, w którym korzystający uzyskuje dobro inwestycyjne do używania na czas oznaczony, zbliżony do okresu jego gospodarczej używalności. Korzystający pokrywa wszelkie poniesione przez finansującego nakłady na przedmiot leasingu, koszty kredytu oraz jego zysk, uiszczając uzgodnione opłaty.

Umowa leasingu unormowana w Kodeksie cywilnym obejmuje jedynie leasing finansowany, będący jednocześnie leasingiem pośrednim (w którym finansujący nie jest producentem lub przedsiębiorstwem handlowym). Do innych umów zbliżonych do leasingu, np. tzw. leasingu finansowanego bezpośredniego przepisy art. 709[1]-[17] KC należy stosować odpowiednio - art. 707[18] k.c.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 6 listopada 2012 r., I ACa 416/12

Standard: 28597 (pełna treść orzeczenia)