Kontrola - zakres (granice) kontroli
Kontrola konstytucyjności
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przedmiotowe granice kontroli wyznacza w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym związek pomiędzy normą kontrolowaną a normatywnym wzorcem kontroli. Prawidłowe sformułowanie zarzutu ma tu znaczenie przede wszystkim dla ustalenia, czy nie zachodzą ujemne przesłanki procesowe, w tym - przesłanka wynikająca z zasady ne bis in idem czy zasady res iudicata.
Postanowienie TK z dnia 11 czerwca 2013 r., K 50/12, OTK-A 2013/5/69
Standard: 3144 (pełna treść orzeczenia)
Przedmiotem badania przez Trybunał Konstytucyjny są normy prawne czy też - jak to określa się w orzeczeniach Trybunału - "treść normatywna, wyrażona wprost w przepisach aktu lub z przepisów tych wnikająca". Zatem orzeczenie o niezgodności określonego przepisu ze wskazanymi wzorcami konstytucyjnymi, zwłaszcza w sprawie skargi konstytucyjnej, nie może - niejako automatycznie i zarazem bezrefleksyjnie - dotyczyć wszystkich zakresów zastosowania i normowania zawartych w tym przepisie czy też dających się z niego odtworzyć (dekodować) norm prawnych (zob. wyrok TK z 27 marca 2007 r., sygn. SK 3/05, OTK ZU nr 3/A/2007, poz. 32). Orzeczenie o niekonstytucyjności obejmuje bowiem tylko przepisy zakwestionowane w zakresie wskazanym w piśmie inicjującym postępowanie (art. 66 ustawy o TK) oraz, w przypadku kontroli konkretnej, wyznaczonym granicami postępowania w indywidualnej sprawie, na tle której wniesiono skargę konstytucyjną lub pytanie prawne.
Wyrok TK z dnia 26 lutego 2013 r., SK 12/11, OTK-A 2013/2/19, Dz.U.2013/350
Standard: 3145 (pełna treść orzeczenia)