Pojęcie gruntu wchodzącego w skład wspólnej nieruchomości (art. 3 ust. 2 u.w.l.)

Grunt stanowiący nieruchomość wspólną powinien spełniać wymagania działki budowlanej i umożliwiać prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków i związanych urządzeń. Dopuszczalność powiększania obszaru tego gruntu, z ograniczeniem do nieruchomości przyległych podważa prawidłowość poglądu upatrującego grunt wchodzący w skład wspólnej nieruchomości tylko w obrysie ścian budynku.

Pojęcie działki budowlanej w języku prawnym nie jest również jednolite, należy jednak uznać, że najpełniej wyjaśniają je: ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003 r. Nr 80, poz. 717) postanawiając w art. 2 ust. 12, że rozumieć przez to należy nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami podobną treść zawiera art. 4 pkt 3a i do niego odwołuje się art. 5 ust. 1 ustawy o własności lokali w zakresie podziału działki zawierającej powierzchnie większą od niezbędnej.

Jeżeli uwzględni się treść art. 3 ust. 2 tej ustawy, określającego nieruchomość wspólną od strony negatywnej, to należy stwierdzić brak uzasadnienia poglądu zdającego się utożsamiać pojęcie gruntu wchodzącego w skład wspólnej nieruchomości z powierzchnią znajdującą się wyłącznie pod budynkiem. Akcentowane w art. 2 ust. 12 ustawy o planowaniu /.../ przestrzennym i art. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami cechy funkcjonalne czynią natomiast zrozumiałym pozostawienie zarządowi spółdzielni (jak też innym właścicielom) znacznej swobody w określeniu granic wspólnej nieruchomości. W konsekwencji zgodzić się należy z zarzutem skargi kasacyjnej, że sąd podejmując próbę oceny, czy działki nr 214/3 i 213/5 mogą wchodzić w skład nieruchomości wspólnej przekroczył granice kognicji określone w art. 626[8] § 2 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 30 października 2008 r., IV CSK 227/08

Standard: 28264 (pełna treść orzeczenia)