Niedopuszczalność uchwały zalecającej preferowany sposób prowadzenia egzekucji w stosunku do członków spółdzielni

Podjęcie przez walne zgromadzenie członków uchwały zalecającej preferowany sposób prowadzenia egzekucji komorniczej w stosunku do członków Spółdzielni przekracza zakres uprawnień walnego zgromadzenia Spółdzielni.

Wskazanie, do jakiego prawa majątkowego skierowana ma być egzekucja długów członków spółdzielni nie mieści się bowiem w granicach określenia kierunków rozwoju gospodarczego.

Z art. 799 § 1 kpc wynika, że jakkolwiek wierzyciel może w jednym wniosku wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi, to jednak spośród kilku sposobów egzekucji wierzyciel powinien zastosować najmniej uciążliwy dla dłużnika. Przepis ten wprowadza zatem zasadę, że sposób prowadzenia egzekucji nie może prowadzić do szykanowania dłużnika i nadużywania egzekucji. Tym samym możliwość decydowania przez wierzyciela o sposobie prowadzenia egzekucji jest ograniczona.

Analiza treści spornego postanowienia zawartego w uchwale Walnego Zgromadzenia Członków pozwanej spółdzielni wskazuje, iż postuluje się w nim kierowanie egzekucji do spółdzielczego prawa do lokalu, niezależnie od sytuacji dłużnika (członka spółdzielni) oraz istnienia innych, mniej uciążliwych sposobów egzekucji. Nie sposób inaczej odczytać tego postanowienia jako stanowiącego źródło zobowiązania określonego zachowania się przez organ kierujący spółdzielnią, nie uwzględniającego ograniczeń dla prowadzenia egzekucji przewidzianych przepisami prawa, w tym określających obowiązki wierzyciela. Zobowiązanie do preferowania takiego sposobu egzekucji, bez uwzględnienia możliwości wskazania innego, mniej uciążliwego dla dłużników (członków spółdzielni) sposobów egzekucji, w oczywisty sposób zmierza do szykanowania dłużników, mając zapewne stanowić dodatkowy element mobilizujący dłużników do dobrowolnej spłaty zadłużenia.

Biorąc to pod uwagę stwierdzić należy, że kwestionowane postanowienie pozostaje w sprzeczności z art. 799 § 1 kpc. Z tych względów spełnione zostały przesłanki określone art. 42 § 2 ustawy – prawo spółdzielcze, co uzasadnia stwierdzenie nieważności uchwały w tej części.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 17 października 2013 r., I ACa 802/13

Standard: 28244 (pełna treść orzeczenia)