Koszty postępowania wywołanego bezczynnością spółdzielni

Niemożliwe było uwzględnienie wniosku pełnomocnika pozwanej Spółdzielni o zasądzenie kosztów procesu za II instancję, gdyż zgodnie z art. 49 ust. 2 o spółdzielniach mieszkaniowych „Koszty sądowe postępowania ponosi spółdzielnia”, a Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 03 lutego 2010 r., II CZ 90/09 wyjaśnił, że pozwana spółdzielnia pokrywa koszty takiego postępowania bez względu na jego wynik i nie ma znaczenia z jakich względów strona przegrała sprawę.

Wyrok SA w Lublinie z dnia 6 maja 2015 r., I ACa 68/15

Standard: 28226 (pełna treść orzeczenia)

W sprawie z powództwa osoby, o której mowa w art. 49[1] ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.), bez względu na jej wynik, koszty postępowania podniesione przez strony pokrywa pozwana spółdzielnia.

Artykuł 49[1] ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, dodany ustawą z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U.07.125.873), w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego orzeczenia stanowił, że: „Osoba, która na podstawie ustawy może żądać ustanowienia prawa odrębnej własności lokalu, w razie bezczynności spółdzielni może wystąpić do sądu z powództwem na podstawie art. 64 Kodeksu cywilnego w związku z art. 1047 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Pozew wolny jest od opłaty sądowej, zaś koszty postępowania sądowego pokrywa spółdzielnia”.

Powołany przepis po pierwsze, przyznaje legitymację do wytoczenia powództwa przeciwko spółdzielni w sprawie o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, po drugie wprowadza trzy istotne wyjątki od zasad rządzących problematyką kosztów procesu. Wprawdzie przepis ten nie posługuje się pojęciem „koszty procesu” używając sformułowania „koszty postępowania sądowego” to jednak nie ulega wątpliwości, że chodzi w tym wypadku o cywilne postępowanie sądowe”, zaś posłużenie się takimi pojęciami jak „powództwo” i „pozew”, jednoznacznie wskazuje na tryb procesowy, z kolei koszty tego postępowania na gruncie Kodeksu postępowania cywilnego określane są mianem „kosztów procesu” (art. 98 i n. k.p.c.), przy czym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata (radcę prawnego) zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określonych w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata (radcy prawnego), koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W konsekwencji należy przyjąć, że „koszty postępowania sądowego” stanowią w istocie „koszty procesu”, a zatem obejmują koszty sądowe i koszty zastępstwa procesowego. 

Postanowienie SN z dnia 3 lutego 2010 r., II CZ 90/09

Standard: 72691 (pełna treść orzeczenia)