Przerwa w obradach walnego zgromadzenia spółdzielni mieszkaniowej

Zarządzenie przerwy w walnym zgromadzeniu członków spółdzielni mieszkaniowej jest dopuszczalne. Do zgromadzenia kontynuowanego po przerwie nie ma zastosowania art. 8[3] ust. 6 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 116 ze zm.).

Zarówno w przepisach ustawy Prawo spółdzielcze, jak i ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych brak jest normy prawnej regulującej instytucję przerwy w obradach walnego zgromadzenia członków spółdzielni. Brak takiego uregulowania nie oznacza jednak niedopuszczalności przerwy w obradach, skoro nie ma przepisów zakazujących. Zarządzenie przerwy i wyznaczenie dalszych obrad na inny termin nie stanowi naruszenia prawa. Spółdzielnia mieszkaniowa jest dobrowolnym zrzeszeniem przede wszystkim osób fizycznych, opartym na zasadzie samorządności, a walne zgromadzenie najwyższym jej organem.

Walne zgromadzenie członków odbywa się według reguł określonych przez członków spółdzielni w nim uczestniczących, w granicach określonych w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych. Skoro przepisy tej ustawy wyznaczają granice swobody procedowania, a nie zakazują przerwy w obradach, to jej zarządzenie mieści się w granicach tej swobody. W działalności spółdzielni mieszkaniowych przerwy w obradach walnego zgromadzenia są powszechnie praktykowane i ich dopuszczalność nie budziła wątpliwości w orzecznictwie.

Walne zgromadzenie kontynuowane po przerwie jest jednym zgromadzeniem i brak podstaw do stosowania wymogów określonych w art. 8[3] pkt 6 u.s.m. odrębnie do jego każdego etapu. Prawidłowe powiadomienie członka o terminie zgromadzenia i porządku obrad odpowiada wymogom art. 8[3] pkt 6 i 7 u.s.m., nawet jeżeli w zawiadomieniu brak jest informacji, że posiedzenie może być przerwane i kontynuowane po przerwie. Treść punktu 6 zd. 1 in fine odnosząca się do terminu powiadomienia członków o pierwszej części zgromadzenia odnosi się bowiem wyłącznie do przypadku, o którym mowa w punkcie 1 zd. 1, gdy walne zgromadzenie zostaje podzielone na części wobec przekroczenia liczby 500 członków spółdzielni.

Członek spółdzielni ma prawo uczestniczenia w obradach, ale jeżeli rezygnuje dobrowolnie z tego prawa nie uczestnicząc w pierwszej ich części i nie wykazuje minimalnej staranności w wykonywaniu praw członkowskich nie starając się o informację co do ich przebiegu, to nie może powoływać się na brak wiedzy o drugiej części obrad, na której zostały podjęte uchwały zgodnie z prawidłowo doręczonym mu porządkiem obrad.

Podniesiony przez Sąd Apelacyjny brak uregulowania kwestii przerwy w obradach w statucie pozostaje bez znaczenia skoro istniejące jego postanowienia przerwy nie zakazują, a ponadto przedmiotem rozważań w niniejszej sprawie, z uwagi na przedmiot żądania, może być wyłącznie sprzeczność uchwał z ustawą, bo tylko taka sprzeczność jest przesłanką ustalenia ich nieważności. Z tych względów brak jest podstaw do przyjęcia, że zaskarżone uchwały zapadły z naruszeniem art. 83 pkt 6 i 7 u.s.m., co czyni zasadnym zarzut naruszenia art. 42 § 2 Pr. spółdz., art. 42 § 2 Pr. spółdz. w zw. z art. 8[3] ust. 6 i 7 u.s.m.

Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2014 r., V CSK 113/13

Standard: 28122 (pełna treść orzeczenia)