Podjęcie uchwały poddanej pod głosowanie (art. 8[3] ust. 9 u.s.m)

W orzecznictwie za aprobatą doktryny zajęto trafne stanowisko, że art. 8[3] ust. 9 u.s.m. - mimo sposobu jego sformułowania - znajduje zastosowanie do wszystkich walnych zgromadzeń spółdzielni mieszkaniowych, także tych, które nie były przeprowadzane częściami.

Przemawia za tym wykładnia systemowa, umiejscowienie art. 83 ust. 9 u.s.m. wskazuje bowiem, że znajduje on zastosowanie do wszystkich walnych zgromadzeń a nie tylko tych, które zostały podzielone na części. Stanowisko to wzmacnia wynik wykładni celowościowej, brak bowiem argumentów mogących przemawiać za różnicowaniem sposobu liczenia wymaganej większości w zależności od tego czy zgromadzenie miało charakter jednolity, czy też zostało przeprowadzone częściami (por. wyrok SN z dnia 28 marca 2018 r., IV CSK 297/17).

Wpływ nieprawidłowości na skuteczność uchwały należy oceniać z uwzględnieniem zastosowanej mutatis mutandis reguły, że wady postępowania prowadzącego do podjęcia uchwały wpływają na jej skuteczność tylko wtedy, gdy miały lub mogły mieć wpływ na jej treść. O takim wpływie nie będzie można mówić, między innymi wówczas, gdy uchwała uzyskała taką liczbę głosów „za”, która zapewnia wymaganą większość nad głosami osób uczestniczących w akcie głosowania, które oddały głos „przeciw” lub „wstrzymały się” od głosu (por. m.in. uchwała SN (7) ‎– zasada prawna – z dnia 30 stycznia 1965 r., III CO 75/63, wyroki SN z dnia 13 sierpnia 1965 r., z dnia 6 marca 1974 r., I PR 3/74, z dnia ‎8 grudnia 1998 r., I CKN 243/98, z dnia 16 lutego ‎2005 r., III CK 296/04, z dnia 10 stycznia 2007 r., I CSK 335/06, z dnia 5 lipca 2007 r., II CSK 163/07, z dnia 9 września 2010 r., I CSK 530/09, z dnia ‎8 grudnia 2011 r., IV CSK 188/11, i z dnia ‎9 listopada 2016 r., II CSK 21/16).

Jeżeli zatem część kandydatów na członków Rady Nadzorczej uzyskało wymaganą większość głosów członków Walnego Zgromadzenia, to nie ma podstaw by w tym zakresie uznawać uchwałę za nieistniejącą. Uchybienia proceduralne nie dotykają bowiem – w takich okolicznościach – uchwały jako całości.

Wyrok SN z dnia 24 czerwca 2022 r., II CSKP 374/22

Standard: 85031 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy

Art. 8[3] ust. 9 u.s.m. ma zastosowanie do wszystkich walnych zgromadzeń spółdzielni mieszkaniowych, także tych, które nie były przeprowadzane częściami. Stanowisko to odpowiada zgodnej opinii przedstawicieli doktryny wypowiadających się wyraźnie w tej kwestii i mimo odmiennej sugestii mogącej wynikać z treści art. 83 ust. 9 u.s.m.

Za powyższym stanowiskiem przemawia za nim wykładnia systemowa, a ściślej umiejscowienie przepisu w ramach regulacji art. 83 u.s.m., która odnosi się do walnych zgromadzeń w ogólności, jak również wykładnia celowościowa, ponieważ nie widać żadnych racji, które mogłyby przemawiać za zasadniczym zróżnicowaniem przesłanek uznania uchwały walnego zgromadzenia za podjętą (sposobu liczenia wymaganej większości) w zależności od tego, czy zgromadzenie miało charakter jednolity, czy też przeprowadzono je częściami. W związku z tym początkową wzmiankę o poddaniu uchwały pod głosowanie wszystkich części walnego zgromadzenia można rozumieć jako swoistą konwencję językową, zgodnie z którą zgromadzenie jednolite jest zgromadzeniem jednoczęściowym w rozumieniu przepisu, albo jako typowy przypadek regulacji pars pro toto. 

Przepis ten stanowi lex specialis w odniesieniu do art. 35 § 4 pr. spółdz., jak również względem art. 41 § 2 pr. spółdz., modyfikując regułę dotyczącą głosowania zwykłą większością głosów.

Art. 8[3] ust. 9 u.s.m. ma charakter bezwzględnie wiążący w części, która określa, iż wymagana dla uznania uchwały za przyjętą, określona w ustawie lub statucie „większość” powinna być liczona w odniesieniu do „ogólnej liczby członków uczestniczących w walnym zgromadzeniu”. Statut nie może modyfikować tej reguły, zastępując ją np. głosowaniem zwykłą większością głosów, obliczaną zgodnie z art. 35 § 4 pr. spółdz.

Wyrok SN z dnia 28 marca 2018 r., IV CSK 297/17

Standard: 27863 (pełna treść orzeczenia)