Wyłączenie ochrony pracowników przed rozwiązaniem umowy w razie upadłości lub likwidacji pracodawcy

Art. 41[1] § 1 k.p. nie może być stosowany w wypadkach, gdy w istocie rzeczy nie następuje likwidacja zakładu pracy, lecz jego działalność jest faktycznie kontynuowana. Wymieniony przepis odnosi się tylko do pełnej i ostatecznej likwidacji zakładu pracy, a więc takiej, w której żaden inny pracodawca (podmiot) nie staje się następcą zlikwidowanego zakładu, a zakład likwidowany przestaje istnieć zarówno w sferze faktu, jak i w sferze prawa (zob. także wyrok SN z dnia 14 marca 2012 r., I PK 116/11)

Wyrok SN z dnia 24 września 2020 r., III PK 3/19

Standard: 59673 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 41[1] § 1 Kodeksu pracy, wyłączający ochronę pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, ma zastosowanie tylko w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika (art. 15 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.) i nie ma zastosowania w razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu (art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze).

Uchwała SN z dnia 16 marca 2010 r., I PZP 1/10

Standard: 43955 (pełna treść orzeczenia)