Wstąpienie w stosunek najmu – przedawnienie

Żądanie ustalenia wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego nie ulega przedawnieniu.

Istota przedawnienia polega na tym, że po upływie określonego w ustawie terminu, ten przeciwko komu kieruje się roszczenie (dłużnik), może uchylić się od jego spełnienia. Przedawnieniu ulegają więc roszczenia zmierzające do zaspokojenia osoby uprawnionej (wierzyciela).

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 1.3.1963 r. III CR 193/62 trafnie podkreślił, że skoro uchylenie się od zaspokojenia wchodzi w rachubę tylko co do takiego uprawnienia, w stosunku do którego aktualne jest "zaspokojenie", to przedawnić się może tylko takie uprawnienie, którego odpowiednikiem jest obowiązek zaspokojenia. Zarzut przedawnienia może więc spowodować oddalenie powództwa tylko wówczas, gdy przedmiotem procesu jest "roszczenie" w znaczeniu wyżej przedstawionym. Dodać trzeba, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, przedawnieniu ulegają "roszczenia majątkowe".

Jeśli powód nie dochodzi roszczenia w tym właśnie znaczeniu (żądanie zgłoszone w pozwie nie zmierza do zaspokojenia powoda), przedmiotem zaś procesu jest - jak w rozpoznawanej sprawie - roszczenie procesowe o ustalenie, że z mocy prawa wstąpił w stosunek najmu lokalu mieszkalnego, czyli ustalenie istnienia stosunku prawnego, to zarzut przedawnienia jest bezprzedmiotowy.

Wyrok SN z dnia 12 lutego 2002 r., I CKN 527/00

Standard: 27358 (pełna treść orzeczenia)