Przedmiot ochrony przestępstwa z art. 119 k.k.

Ustawodawca wyodrębnił w Kodeksie karnym dwa typy przestępstw motywowane przez potencjalnego sprawcę pobudkami dyskryminacyjnymi i rasistowskimi. Pierwsze z nich zostało zawarte w przepisie art. 119 k.k., umieszczonym w rozdziale XVI, dotyczącym przestępstw przeciwko pokojowi, ludzkości) i penalizuje zachowania w postaci przemocy, czy groźby bezprawnej podejmowane wobec osób (grupy osób) z powodu jej (ich) przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości. W odróżnieniu od występków z art. 190 §1 k.k., czy 217§1 k.k., które dotyczą podobnych zachowań ale nie motywowanych wymienionymi wyżej przesłankami i są zagrożone alternatywnie karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności (odpowiednio do 2 lat lub do roku), ustawodawca sięgnął tu po zdecydowanie surowszą sankcję (występek z art. 119 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat). Co więcej do tej kategorii przestępstw zagwarantowano tryb publicznoskargowy a przypomnieć trzeba, że występek z art. 190 k.k. jest ścigany na wniosek, zaś ten z art. 217 k.k. z oskarżenia prywatnego.

Wyrok SA w Łodzi z dnia 29 października 2019 r., II AKa 198/19

Standard: 75750 (pełna treść orzeczenia)

Przedmiotem ochrony art. 119 kk są prawa. Ochrona tych praw następuje niezależnie od przynależności jednostki do określonej grupy narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub bezwyznaniowej.

Dobrem chronionym w art. 119 kk jest również nietykalność cielesna, wolność od strachu, wolność w wymiarze fizycznym, zdrowie itp.

Rzeczpospolita Polska zaakceptowała i respektuje Powszechną Deklarację Praw Człowieka uchwaloną przez zgromadzenie Ogólne ONZ z dnia 10 grudnia 1948 r.; Europejską Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności przyjęta w R. dnia 4 listopada 1950 r., Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 16 grudnia 1966 r.; a także Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, przyjęta w N. w dniu 7 marca 1966 r.

Nie tylko art. 119 §1 kk ale i powyższe akty prawa międzynarodowego wykluczają z porządku prawnego dyskryminację rasową, która oznacza wykluczenie, ograniczenie lub uprzywilejowanie z powodu rasy, koloru skóry, urodzenia, pochodzenia narodowego czy etnicznego, mające na celu lub w konsekwencji pociągające a sobą przekreślenie, ograniczenie wykonywania lub korzystania na zasadzie równości z praw człowieka i podstawowych wolności.

 Wyrok SA w Warszawie z dnia 14 czerwca 2019 r., II AKa 137/19

Standard: 77953 (pełna treść orzeczenia)