Działanie funkcjonariusza publicznego w celu osiągnięcia korzyści (art. 231 § 2 k.k.)

Dla odpowiedzialności karnej podżegacza za przestępstwo z art. 231 § 2 k.k. nie wystarcza fakt działania samego tylko podżegacza w celu osiągniecia korzyści majątkowej. Przepis art. 231 § 2 k.k. wymaga aby sprawca czynu z art. 231 § 1 k.k. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności za przestępstwo z art. 231 § 2 k.k. w formie podżegania było wynikiem przyjęcia koncepcji, że funkcjonariusze publiczni wiedzieli czym zajmuje się podżegacz i że czyni to za odpowiednie wynagrodzenie. Niczego w takim ujęciu opisu czynów nie zmienia, w zakresie odpowiedzialności J. O., odwołanie się do art. 21 § 2 k.k. Skazany wiedział bowiem, że osoby działające na jego rzecz i dostarczające mu określonych danych z systemów informatycznych są funkcjonariuszami publicznymi, ale to tylko umożliwiało zakwalifikowanie jego czynów z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 231 § 1 k.k., skoro funkcjonariuszom publicznym nie przypisano działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. 

Wyrok SN z dnia 6 kwietnia 2023 r., III KK 24/23

Standard: 74262 (pełna treść orzeczenia)

Paragraf 2 art. 231 k.k. przewiduje kwalifikowany typ przestępstwa z art. 231 k.k., charakteryzujący się szczególnym nastawieniem psychicznym (działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej), przesądzającym o tym, że przestępstwo to może być popełnione tylko z zamiarem bezpośrednim (por. postanowienie SN z 25 lutego 2003 r., WK 3/03 oraz wyrok SN z 17 października 2003 r., WA 48/03).

Wyrok SN z dnia 11 maja 2007 r., WA 22/07

Standard: 27213 (pełna treść orzeczenia)