Kumulatywny zbieg przepisów art. 179 i art. 177 § 1 i 2 k.k.

Możliwy jest kumulatywny zbieg przepisów art. 179 k.k. i art. 177 § 1 i 2 k.k.

Zbieg właściwy (kumulatywny) pomiędzy art. 179 k.k. i art. 177 § 1 i 2 k.k. w świetle ustalonego stanu faktycznego umożliwia z jednej strony uwzględnienie faktu, iż swoim zachowaniem oskarżony doprowadził do powstania zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, a z drugiej strony, że zachowaniem tym przyczynił się do zaistniałego wypadku.

Okoliczność, iż J. W. dopuścił do ruchu pojazd mechaniczny w stanie zagrażającym bezpieczeństwu w ruchu drogowym wynika wprost z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, bowiem Sąd ustalił, że jako diagnosta podczas badania technicznego nie zszedł do kanału, by sprawdzić zawieszenie, co skutkowało dopuszczeniem do ruchu pojazdu pomimo istnienia zaawansowanej korozji zawieszenia kół tylnych w/w samochodu oraz nieprawidłowo przeprowadzonej naprawy stanu zawieszenia, a w konsekwencji tego doszło podczas jazdy do rozdzielenia przegubu wahacza i zjechania samochodu na przeciwległy pas jezdni.

Przy takich a nie innych, a przy tym w pełni prawidłowych ustaleniach faktycznych, nie podlega dyskusji, że J. W. jako diagnosta samochodowy, a więc osoba, na której ciążył szczególny obowiązek dbania o stan bezpieczeństwa pojazdów dopuścił do ruchu ów pojazd w stanie zagrażającym bezpieczeństwu w ruchu drogowym przewidując taką możliwość i się na to godząc, a tym samym działając z zamiarem ewentualnym. Skoro bowiem zaniechał on sprawdzenia zawieszenia pojazdu wyprodukowanego w roku 1995, więc 16 lat wcześniej, to tym samym godził się, iż dopuszcza do ruchu pojazd, którego zawieszenie znajduje się w stanie nie pozwalającym na poruszanie się tego pojazdu w sposób bezpieczny po drogach.

Osoba, która zaniechała sprawdzenia stanu technicznego pojazdu przewiduje możliwość, iż pojazd ten znajduje się w stanie powodującym zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym i na to się godzi.

Wyrok SO w Sieradzu z dnia 26 listopada 2014 r., II Ka 254/14

Standard: 27125 (pełna treść orzeczenia)