Rzucenie butelką w kierunku jadącego pojazdu

Oskarżony swoim zachowaniem polegającym na rzuceniu w trakcie jazdy, przez uchyloną szybę, szklaną butelką wypełnioną cieczą w kierunku A. G., kierującego autem i przewożącego na tylnej kanapie pasażerów, na skutek czego szyba w drzwiach kierowcy została wybita, a butelka wraz z odłamkami szkła przedostała się, po minięciu twarzy kierowcy, do wnętrza pojazdu, naraził wymienionych na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężki uszczerbek na zdrowiu, czym wyczerpał znamiona występku z art. 160 § 1 kk. Z jednej strony podstawowa wiedza właściwa osobom ze średnim wykształceniem (oskarżony), określony układ sytuacyjny (dwa pojazdy znajdujące się w ruchu, na jezdni, w południe), z drugiej zaś strony będący konsekwencją podjętej przez niego świadomej decyzji rzut ową butelką w stronę kierowcy, dają podstawę ku przyjęciu, że oskarżony w pełni zdawał sobie sprawę, iż takie zachowanie skoncentrowane na osobie kierującego, z zaskoczenia, rozpraszające kierującego, przy dynamice jazdy, potencjalnie może zakończyć się wypadkiem w zależności od reakcji kierowcy i niesie za sobą dla osób znajdujących się w tym pojeździe realne zagrożenie dla ich życia i zdrowia.

Wyrok SR w Lidzbarku Warmińskim z dnia 25 stycznia 2016 r., II K 34/15

Standard: 26921 (pełna treść orzeczenia)