Zdolność skargowa organów władzy publicznej

Niezależnie od charakteru powoływanego w skardze prawa lub wolności, skarżącym nie może być podmiot realizujący funkcję władzy publicznej (zob. postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z: 26 października 2001 r., sygn. Ts 72/01, OTK ZU nr 8/2001, poz. 298 oraz z 6 lutego 2001 r. i 3 kwietnia 2001 r., sygn. Ts 148/00, OTK ZU nr 3/2001, poz. 72 i 73; zob. też. J. Trzciński, Podmiotowy zakres skargi konstytucyjnej, [w:] red. L. Garlicki, Konstytucja. Wybory. Parlament, Warszawa 2000, s. 213, a także Zakres podmiotowy i podstawa skargi konstytucyjnej, [w:] red. J. Trzciński, Skarga konstytucyjna, Warszawa 2000, s. 53; B. Banaszak, Skarga konstytucyjna i jej znaczenie w zakresie ochrony praw podstawowych, [w:] red. L. Wiśniewski, Podstawowe prawa jednostki i ich sądowa ochrona, Warszawa 1997, s. 178 - dopuszczający złożenie skargi konstytucyjnej przez podmioty publiczne tylko w przypadku, gdy poruszają się na gruncie prawa prywatnego). Istotą skargi konstytucyjnej jest ochrona przed nadmierną i nieuzasadnioną ingerencją państwa w konstytucyjne prawa i wolności, których katalog został skonstruowany jako zespół obowiązków władzy publicznej, znajdujący odzwierciedlenie w zespole uprawnień osób fizycznych lub osób prawnych niebędących elementem szeroko rozumianej władzy publicznej. Konstrukcja konstytucyjnego prawa podmiotowego, którego beneficjentem miałby być podmiot władzy publicznej prowadziłaby do utożsamienia podmiotów ingerujących w prawa i wolności z ich nosicielami (zob. postanowienie z 6 lutego 2001 r., sygn. Ts 148/00). Rozumowanie takie, zaprzeczające art. 79 Konstytucji, przekształcałoby skargę konstytucyjną w instrument rozstrzygania sporów między poszczególnymi ogniwami władzy publicznej (zob. postanowienie z 11 grudnia 2002 r. i 17 marca 2003 r., sygn. Ts 116/02, OTK ZU nr 2/B/2003, poz. 104 i 105).

Postanowienie TK z dnia 20 grudnia 2007 r., SK 67/05, OTK-A 2007/11/168

Standard: 3051 (pełna treść orzeczenia)