Odmowa nadania klauzuli wykonalności ugodzie (art. 121[1] § 2 k.p. i art. 127 k.p.)

W myśl art. 121[1] § 2 k.p., sąd odmówi nadania klauzuli wykonalności ugodzie, jeżeli ustali, że jest ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego. Oznacza to, że sąd przed nadaniem klauzuli wykonalności ugodzie pozasądowej ma obowiązek ustalenia, czy spełnione są przesłanki odpowiedzialności materialnej pracownika ustanowione w Dziale V Kodeksu pracy oraz czy określona w ugodzie kwota odszkodowania jest adekwatna do rodzaju tej odpowiedzialności. Inny jest bowiem ustanowiony w przepisach tego Działu zakres odpowiedzialności odszkodowawczej pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy z winy nieumyślnej w mieniu niepowierzonym z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się (art. 114-120 k.p.), w mieniu powierzonym (art. 124 w związku z art. 127 k.p.), czy wreszcie z winy umyślnej (art. 122 k.p.).

Ugoda pozasądowa zobowiązująca pracownika ponoszącego odpowiedzialność materialną na podstawie art. 114 k.p., do zapłaty odszkodowania w wysokości przewyższającej limit wynikający z art. 119 k.p., jest nieważna z mocy art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.

Wyrok SN z dnia 21 lutego 2018 r., III PK 14/17

Standard: 26643 (pełna treść orzeczenia)