Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka anonimowego w trybie art. 392 § 1 k.p.k
Świadek anonimowy (art. 184 k.p.k.) Odczytanie protokołów zeznań lub wyjaśnień, gdy bezpośrednie przeprowadzenie dowodu nie jest niezbędne (art. 392 k.p.k.)
Dowód z zeznań świadka anonimowego może być przeprowadzony w trybie art. 392 § 1 k.p.k., jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w tym przepisie.
Teoretycznie nie jest wykluczone postąpienie z dowodem z zeznań świadka anonimowego w sposób określony w art. 392 § 1 k.p.k. Jeżeli świadek posiada informacje tylko o okolicznościach ubocznych, o czym wie prokurator, który przesłuchiwał tego świadka albo zapoznał się z pełną treścią protokołu jego zeznań, a popierając oskarżenie, ma wykazać sprawstwo oskarżonego, to ma też prawo wnosić o przeprowadzenie dowodu z zeznań tego świadka w trybie art. 392 § 1 k.p.k., biorąc na siebie odpowiedzialność za odstępstwo od zasady bezpośredniości.
Art. 184 § 3 k.p.k. nie wymusza na sądzie obowiązku zawsze bezpośredniego przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka anonimowego, bo trzeba ją odczytywać łącznie z dyspozycją art. 392 § 1 k.p.k. Niekiedy wszak może się okazać, że mimo anonimizacji świadka jego zeznania okażą się mało przydatne albo w ogóle nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy.
Odczytanie protokołu jego zeznań na postawie art. 392 § 1 k.p.k. musi nastąpić w warunkach określonych w art. 393 § 4 zd. 2 k.p.k.
Podsumowując, „doszło do rażącego naruszenia art. 392 § 1 k.p.k. oraz art. 184 § 3 k.p.k., ponieważ, z uwagi na zasygnalizowaną i już ujawnioną wiedzę świadka anonimowego, niedopuszczalne było pośrednie wprowadzenie do postępowania zaledwie fragmentu jego zeznań. Sąd był obowiązany bezpośrednio zapoznać się z tym dowodem, aby móc trafnie ocenić na podstawie żywej wypowiedzi i obserwacji świadka oraz uprzedniej pełnej treści jego zeznań (do akt innej sprawy załączony był tylko wyciąg zeznań, który znalazł się w niniejszych aktach), czy są to zeznania rzeczywiście nic niewnoszące do sprawy, jak stwierdzono w motywach wyroku, czy jednak podważają linię obrony Stefana C. i Jacka W., a przez to, pozostałych oskarżonych.
Wyrok SN z dnia 3 października 2008 r., III KK 121/08
Standard: 26215 (pełna treść orzeczenia)