Ochrona pokrzywdzonego w sprawach o zgwałcenie

W postępowaniu karnym zawsze należy baczyć, aby w toku czynności procesowych nie narażać osoby pokrzywdzonej na zbędne przykrości, a zwłaszcza należy w miarę możliwości unikać wielokrotnego jej przesłuchiwania.

Również Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 12 sierpnia 1999 r. (II AKa 98/99) pokreślił, że: „Samo postępowanie karne w sprawach o przestępstwo zgwałcenia, łączy się zazwyczaj – nawet przy przestrzeganiu przez organy procesowe wszystkich wymogów proceduralnych – z dodatkowymi przykrościami i cierpieniami psychicznymi osoby pokrzywdzonej, albowiem naruszona jest tutaj jej intymna sfera życia prywatnego, roztrząsane jest wydarzenie, o którym chciałaby ona najchętniej zapomnieć.”

Z kolei Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 15 lutego 1996 r. (II AKa 2/96) ocenił „zdecydowanie negatywnie postępowanie karne, w którym pokrzywdzona zgwałceniem zbiorowym była 25 razy wzywana do udziału w czynnościach procesowych, bądź o nich zawiadamiana, a 14 razy żądano od niej zeznań o przebiegu zdarzeń przed coraz to innymi osobami, także w konfrontacji z każdym sprawcą jej krzywdy”, i wskazał na „potrzebę chronienia każdego pokrzywdzonego przed zbędnymi dolegliwościami postępowania karnego”

Uchwała SN z dnia 30 listopada 2004 r., I KZP 25/04

Standard: 26161 (pełna treść orzeczenia)