Wykonanie obowiązku niezwłocznego zwrotu rzeczy uprawnionemu (art. 230 § 2 k.p.k.)
Zwrot rzeczy uprawnionemu (art. 230 § 2 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zaniechanie – wbrew obowiązkowi przewidzianemu w art. 230 § 2 k.p.k. – zwrotu papieru wartościowego osobie, której go odebrano w celu zabezpieczenia jako dowodu w postępowaniu przygotowawczym, gdy dokument ten przestał być niezbędny dla toczącego się postępowania, może być zdarzeniem uzasadniającym odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonywaniem władzy publicznej (art. 417 k.c.).
Wyrok SN z dnia 31 maja 2019 r., IV CSK 133/18
Standard: 65899 (pełna treść orzeczenia)
Dokonywanie ustaleń co do osoby uprawnionej w rozumieniu art. 230 § 2 k.p.k. winno być dokonywane przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych i prawnych w dacie orzekania o dowodzie rzeczowym, a nie w oparciu o okoliczności istniejące w dacie popełnienia czynu.
Za powyższym przemawia chociażby to, że podmiot, któremu orzekający sąd decyduje się zwrócić dowód rzeczowy musi posiadać do niego uprawnienia w chwili dokonywania tego zwrotu. Jeżeli bowiem wyniknie np. spór co do własności rzeczy, a nie ma dostatecznych danych do niezwłocznego rozstrzygnięcia, odsyła się osoby zainteresowane na drogę procesu cywilnego (art. 230 § 2 k.p.k. zdanie drugie), a w przypadku powstania wątpliwości, komu należy wydać zatrzymaną rzecz, składa się ją do depozytu sądowego albo oddaje osobie godnej zaufania, aż do wyjaśnienia uprawnień do odbioru (art. 231 § 1 k.p.k.).
Postanowienie SN z dnia 8 lutego 2019 r., IV KK 293/18
Standard: 65902 (pełna treść orzeczenia)