Protokół z czynności okazania (art. 143 § 1 pkt 5 k.p.k.)

Zgodnie z art. 143 § 1 pkt 5 k.p.k. i art. 148 § 1 i 2 k.p.k. czynność okazania winna zostać udokumentowana w formie szczególnej, a protokół z tej czynności, sporządzony z możliwą dokładnością ma odzwierciedlać jej prawidłowość oraz rzeczywisty przebieg, co za tym idzie w sytuacji, w której żadna ze stron nie podważa zasadności sporządzenia protokołu przed złożeniem podpisów, dokument ten stanowi wiarygodne źródło informacji o przeprowadzonej czynności.

Za niedopuszczalne z gwarancyjnego punktu widzenia uznać należy obejście tych przepisów, wyrażające się w przeprowadzeniu dowodu z zeznań w charakterze świadka funkcjonariuszy Policji wykonujących czynność okazania celem stwierdzenia stopnia pewności identyfikacji przedmiotu okazania, w tym też osoby, przez świadka, któremu przedmiot ten okazywano, jeśli nie wynika to wprost z zapisów protokołu.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 22 kwietnia 2010 r., II AKa 84/10, Biuletyn SA w Katowicach 2010/3

Standard: 25979 (pełna treść orzeczenia)

Czynność okazania jest swoistą formą przesłuchania, zatem protokoły z tej czynności winny być odczytywane w obecności osób, którym czy to osoba czy też rzecz były okazywane.

Protokoły okazań winny być odczytywane w trybie art. 389 § 1 k.p.k. - w odniesieniu do oskarżonego i art. 391 § 1 k.p.k. - w odniesieniu do świadka, ze wszystkimi tego konsekwencjami, a więc także wezwaniem do odniesienia się przez osobę przesłuchiwaną do depozycji zawartych w tych protokołach po ich odczytaniu (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 27 czerwca 2002 r., sygn. akt II AKa 201/02)

Wyrok SA w Katowicach z dnia 12 lipca 2007 r., II AKa 106/07

Standard: 25980