Dowód z zeznań funkcjonariusza policji, który dokonał okazania

Okazanie osoby stanowi szczególną formę przesłuchania świadka. Wadliwie przeprowadzona czynność okazania nie eliminuje dopuszczalności przeprowadzenia dowodu z zeznań funkcjonariusza policji, który dokonał nieformalnego okazania i wykorzystania tego dowodu do czynienia ustaleń faktycznych (vide postanowienie SN z dnia 22.02.2007r., V KK 183/06).

Czynność okazania powinna być tak przeprowadzona, aby wyłączyć sugestię, zaś organ procesowy, dokonujący okazania, winien zadbać o zachowanie warunków okazania obiektywnego. Sąd I instancji winien należycie uzasadnić na jakiej podstawie dokonał ustalenia, że świadkowie zostali wręcz (przez tego funkcjonariusza) naprowadzeni na wskazanie odpowiednich wizerunków.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 9 października 2013 r., II AKa 120/13

Standard: 25977 (pełna treść orzeczenia)

Za niedopuszczalne z gwarancyjnego punktu widzenia uznać należy przeprowadzenie dowodu z zeznań w charakterze świadka funkcjonariuszy Policji wykonujących czynność okazania celem stwierdzenia stopnia pewności identyfikacji przedmiotu okazania, w tym też osoby, przez świadka, któremu przedmiot ten okazywano, jeśli nie wynika to wprost z zapisów protokołu.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 22 kwietnia 2010 r., II AKa 84/10, Biuletyn SA w Katowicach 2010/3

Standard: 25978 (pełna treść orzeczenia)