Pojęcie właściciela na gruncie art. 2 ust. 1 pkt 2 u.o.p.l.

Definicje legalne zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 u.o.p.l. mają charakter autonomiczny. "Właścicielem" w rozumieniu tego przepisu jest zatem także podmiot, który swe prawa wywodzi z umowy dzierżawy zawartej z właścicielem lokalu, gdy "lokatorem" jest były najemca lub osoba używająca lokalu po ustaniu stosunku prawnego najmu.

Uchwała SN z dnia 5 grudnia 2019 r., III CZP 35/19

Standard: 68951 (pełna treść orzeczenia)

Artykuł 2 ust. 1 pkt 2 u.p.l. wprowadza autonomiczną definicję właściciela, przewidzianą na potrzeby tej ustawy. W definicji tej kładzie nacisk na charakter więzi prawnej, która wyznacza status właściciela i status lokatora. Jest nią stosunek prawny uprawniający do używania lokalu. Jeśli więc nawiązane zostały dwa stosunki obligacyjne dotyczące tego samego lokalu ułożone piętrowo, to w pierwszym stosunku właścicielem w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.l., jest powodowa Gmina, a lokatorem J. B., natomiast w pochodnym stosunku prawnym - umowie użyczenia - J. B. występuje jako właściciel, według nomenklatury tego przepisu, a pozwani - jako lokatorzy. Nomenklatura ta - przez użycie w zupełnie innym znaczeniu terminu odczytywanego intuicyjnie jako zastrzeżony dla właściciela prawnorzeczowego - może budzić opór, jednak odczytana w kontekście słownika ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ma uprościć rozróżnienie tego kto ustanawia prawo do lokalu od tego, komu to prawo zostaje przyznane i zapobiec konieczności posługiwania się skomplikowaną terminologią właściwą dla różnych możliwych konstrukcji prawnych, które mogą być wykorzystane do tego celu.

Uchwała SN z dnia 15 listopada 2018 r., III CZP 49/18

Standard: 25958 (pełna treść orzeczenia)