Przestępstwo niezawiadomienia o przestępstwie
Niezawiadomienie o przestępstwie (art. 240 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Użyty w art. 240 § 1 k.k. zwrot „mając wiarygodną wiadomość” należy rozumieć jako stan wiedzy podmiotu tego czynu w chwili jego popełnienia; termin „niezwłocznie” odnosi się nie do czasu powzięcia informacji o czynie zabronionym dodanym do katalogu przestępstw wymienionych w art. 240 § 1 k.k. przez ustawę z dnia 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz ustawy – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 773), ale do momentu, w którym zaktualizował się obowiązek denuncjacji, co nastąpiło w dniu 13 lipca 2017 r.; jedyną czynność sprawczą czynu zabronionego z art. 240 § 1 k.k. określa czasownik „nie zawiadamia”.
Uchwała SN z dnia 1 lipca 2022 r., I KZP 5/22
Standard: 60358 (pełna treść orzeczenia)
Odpowiedzialności karnej z art. 240 § 1k.k. podlega każdy, z wyjątkiem sprawcy przestępstw wymienionych w tym przepisie, kto powziął wiarygodną wiadomość o czynach zabronionych, wymienionych w art. 240 § 1 k.k. i nie zawiadomił niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw. Niezwłocznie oznacza bez uzasadnionej zwłoki, ale przy wykorzystaniu wszystkich możliwości celem uczynienia tego.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 10 lipca 2013 r., II AKa 199/13
Standard: 76898 (pełna treść orzeczenia)