Swoboda wypowiedzi w rozumieniu art. 171 § 7 k.p.k.

Swoboda wypowiedzi w rozumieniu art. 171 § 7 k.p.k. oznacza brak przymusu w sferze woli człowieka, a także brak zakłócenia świadomości. Jest to możliwość decydowania przez przesłuchiwanego, zgodnie z własną wolą, o treści składanej przez niego wypowiedzi w sytuacji, gdy żaden czynnik zewnętrzny nie krępuje go w formułowaniu tych wypowiedzi (tak np. SN w wyroku z dnia 16 marca 2010 r., III KK 302/09).

Wyrok SA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2019 r., II AKa 190/17

Standard: 77691 (pełna treść orzeczenia)

Swoboda wypowiedzi w rozumieniu art. 171 § 7 k.p.k. oznacza brak przymusu w sferze woli człowieka, a także brak zakłócenia świadomości. Jest to możliwość decydowania przez przesłuchiwanego, zgodnie z własną wolą, o treści składanej przez niego wypowiedzi, w sytuacji, gdy żaden czynnik zewnętrzny nie krępuje go w formułowaniu tych wypowiedzi.

O niemożności swobodnej wypowiedzi mogą świadczyć tylko takie warunki, w których osoba przesłuchiwana ma zupełnie lub w tak znacznym stopniu sparaliżowaną wolę, że nie może powiedzieć tego, co by chciała, w związku z przedmiotem dokonywanej czynności procesowej (por. wyrok SN z dnia 16 marca 2010 r., III KK 302/09).

Oczywiście w pewnych okolicznościach sama intensywność przesłuchania może krępować swobodę wypowiedzi przesłuchiwanego, w szczególności poprzez wielogodzinne czy wielokrotne przesłuchanie na te same okoliczności. Zauważyć jednak należy, iż nie stanowi warunków wyłączających swobodę wypowiedzi zadawanie osobie przesłuchiwanej licznych pytań (por. SN II KR 323/80); SN II KR 5/81,) czy prowadzenie intensywnie czynności postępowania przygotowawczego (por. SN II KR 337/81)

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 17 czerwca 2014 r., II AKa 107/14

Standard: 50644 (pełna treść orzeczenia)