Niejednoczesne skazanie (art. 181 § 1 w zw. z art. 8 k.k.s.)
Postępowanie wykonawcze w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe (art. 178 - 191 k.k.s.)
Zastosowanie instytucji idealnego zbiegu przestępstw (wykroczeń) skarbowych z przestępstwami (wykroczeniami) pospolitymi może nastąpić tak w ramach jednego postępowania, jak i w ramach odrębnie prowadzonych postępowań. Ta procesowa dopuszczalność takich konfiguracji prowadzonego postępowania (jednocześnie, równolegle lub sekwencyjnie) jest uwarunkowana przede wszystkim treścią art. 181 § 1 KKS Przepis ten ma kluczowe znaczenie, jako że ustanawia zasady określenia kary, która podlega wykonaniu, w przypadku zaistnienia idealnego zbiegu przestępstw (wykroczeń) skarbowych z przestępstwami (wykroczeniami) pospolitymi, nieosądzonymi jednak w ramach jednego postępowania
Wyrok SN z dnia 10 października 2016 r., IV KK 152/16
Standard: 25560 (pełna treść orzeczenia)
Idealny zbieg czynów polega na tym, że ten sam czyn stanowi zarówno przestępstwo skarbowe, jak i przestępstwo pospolite, a nie tylko jedno przestępstwo skarbowe. Sprawca odpowiada tu odrębnie (podwójnie) z każdego z naruszonych przepisów.
W wypadku niejednoczesnego skazania za dany czyn jako skarbowy i pospolity ma zastosowanie procedura określona w art. 181 § 1-3 k.k.s., przy czym gdyby wykonano uprzednio karę łagodniejszą lub środek karny w całości lub części, należy zaliczyć je na poczet kary najsurowszej lub najsurowszego środka karnego (art. 181 § 4). W sytuacji idealnego zbiegu przestępstwa skarbowego i przestępstwa z k.k. nie można zatem mówić, jak sugeruje obrońca, o powadze rzeczy osądzonej, nie mamy bowiem do czynienia z jednym przestępstwem.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 23 czerwca 2016 r., II AKa 143/16
Standard: 25561 (pełna treść orzeczenia)