Zapewnienie oskarżonemu "odpowiedniego czasu" na przygotowanie się do obrony (art. 6 ust. 3 lit. b EKPC)
Zasada prawa do obrony (art. 42 ust. 2 konstytucji i art 6 k.p.k.)
Na gruncie art. 6 ust. 3 lit. b EKPC (i odpowiednio art. 14 ust. 3 lit. b MPPOiP) oraz przewidzianego tam wymogu zapewnienia oskarżonemu "odpowiedniego czasu" na przygotowanie się do obrony, wyraźnie podkreśla się, że kwestia ta winna być oceniana merytorycznie, a nie formalnie [zob. P. Hofmański, A. Wróbel (w:) L. Garlicki (red.): Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Komentarz, Warszawa 2010, t. I, s. 415).
Akcentuje się przy tym, że czas ten zależy od okoliczności danej sprawy, takich jak: natura stawianych zarzutów czy stopień jej skomplikowania, a w orzecznictwie ETPCz wskazuje się, iż w zależności od sytuacji może to być 15 dni, jak również, że wystarczające jest i 5 dni (zob. M. A. Nowicki: Wokół Konwencji Europejskiej. Komentarz do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Warszawa 2010, uw. 6.4. do art. 6 tej Konwencji; P. Hofmański, A. Wróbel: jw., s. 423-424 i wskazane tam judykaty ETPCz).
Postanowienie SN z dnia 13 marca 2013 r., V KK 197/12
Standard: 25538 (pełna treść orzeczenia)