Dopuszczalność pytania prawnego do TK

Powołanie się przez - profesjonalny i dysponujący z założenia wiedzą o prawie - sąd na art. 32 ust. 1 Konstytucji bez przeprowadzenia testu równości, a nawet bez wskazania kategorii porównywalnych podmiotów, nie odpowiada wymaganiom art. 63 ust. 1 pkt 3 uTK.

Wyrok TK z dnia 6 kwietnia 2016 r., P 2/14, OTK-A 2016/8, Dz.U.2016/1233

Standard: 2900 (pełna treść orzeczenia)

Procedura pytania prawnego nie służy rozwiązywaniu wszelkich problemów natury konstytucyjnej, jakie mogą zaistnieć w toku orzekania, ale wyłącznie takich, które dotyczą treści konkretnych przepisów mających mieć zastosowanie w ramach osądzenia indywidualnej sprawy. Postępowanie zainicjowane pytaniem prawnym, postawionym w sytuacji, w której odpowiedź Trybunału nie wpływa na kierunek rozstrzygnięcia konkretnej sprawy toczącej się przed sądem, jest niedopuszczalne. Ponadto sąd może inicjować postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym na podstawie art. 193 Konstytucji jedynie wówczas, kiedy nie ma innej możliwości rozstrzygnięcia rozpatrywanej sprawy bez zastosowania normy uznawanej za niekonstytucyjną. Pytanie prawne staje się bowiem niedopuszczalne, jeżeli sąd może orzec w taki sposób, który nie wymaga posłużenia się kwestionowaną podstawą normatywną w sposób sprzeczny z ustawą zasadniczą (zob. m.in. postanowienia: z 29 listopada 2001 r., sygn. P 8/01, OTK ZU nr 8/2001, poz. 268, pkt 2 uzasadnienia; 22 października 2007 r., sygn. P 24/07, OTK ZU nr 9/A/2007, poz. 118, pkt 1 uzasadnienia; 10 czerwca 2009 r., sygn. P 4/09, OTK ZU nr 6/A/2009, poz. 63, pkt 7 uzasadnienia).

Pytanie prawne nie może być traktowane jako instrument prawny umożliwiający uzyskiwanie wypowiedzi Trybunału Konstytucyjnego w odniesieniu do wszystkich, bądź części, przepisów, które mogą być brane pod uwagę przez sąd podczas rozstrzygania konkretnej sprawy. W przeciwnym razie rola Trybunału polegałaby w istocie rzeczy na konsultowaniu sądów sprawujących wymiar sprawiedliwości w zakresie wszelkich wątpliwości natury konstytucyjnej pojawiających się w procesie stosowania prawa.

Postanowienie TK z dnia 29 lutego 2012 r., P 22/11, OTK-A 2012/2/23

Standard: 2901 (pełna treść orzeczenia)