Dopuszczenie pracownika do pracy na podstawie błędnego zaświadczenia lekarskiego jako przyczyna wypadku

Za zewnętrzną przyczynę wypadku może być uznane dopuszczenie pracownika do pracy na podstawie zaświadczenia lekarskiego zawierającego oczywiście błędną ocenę jego zdrowia (por. wyroki SN z 9 grudnia 1977 r., III PRN 49/77; z 18 sierpnia 1999 r., II UKN 89/99; z 23 listopada 1999 r., II UKN 208/99; z 17 listopada 2000 r., II UKN 49/00, OSNAPiUS 2002 Nr 11, poz. 275, postanowienie Sądu Najwyższego z 22 marca 2012 r., I UK 402/11, LEX nr 1214548). Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela przyjętą w przywołanych powyżej orzeczeniach tezę.

Błąd w zaświadczeniu lekarskim musi mieć charakter oczywisty, a zatem musi dać się zauważyć bez potrzeby uciekania się do specjalistycznej wiedzy medycznej, którą co do zasady posiadają wyłącznie lekarze.

Sądy nie badały czy powódka celowo zataiła informację o swojej chorobie przed lekarzem i pracodawcą, jednak z pewnością zrobiła to świadomie, ponieważ od dawna wiedziała, że choruje na padaczkę, miała w czasie pracy co najmniej kilka ataków, a mimo to nawet po zdarzeniu z 14 lutego 2007 r., kiedy to specjalnie została wysłana na badanie kontrolne po tym zdarzeniu, nie podzieliła się tą wiedzą z lekarzem przeprowadzającym badanie. Pozwany pracodawca nie posiada specjalistycznej wiedzy medycznej, oceniając zdolność powódki do pracy musiał zatem opierać się na orzeczeniach lekarzy, nie mógł również samodzielnie ocenić czy zdarzenie z 14 lutego 2007 r. miało jedynie jednorazowy charakter, czy też było spowodowane przewlekłą chorobą powódki, jak również nie mógł określić jaka to choroba, właśnie z tego powodu przeniósł powódkę na inne stanowisko pracy i wysłał na badania kontrolne, które jednak doprowadziły do wydania zaświadczenia o jej zdolności do pracy.

Wysłanie powódki na badania kontrolne miało na celu właśnie znalezienie odpowiedzi na pytanie co spowodowało stwierdzone objawy i czy powódka jest zdolna do pracy na zajmowanym stanowisku. Natomiast na fakt, że zostało wydane błędne zaświadczenie lekarskie miało również wpływ zachowanie samej powódki i ukrycie przez nią informacji o swojej chorobie. Wiedzy o niej nie miał również pracodawca, co miało istotny wpływ na możliwość dokonania przez niego prawidłowej oceny rzetelności wystawionego zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego zdolności powódki do pracy.

Sąd drugiej instancji skupił się na zaniedbaniach pracodawcy w wyjaśnianiu przyczyn poprzedniego incydentu z udziałem powódki, a całkowicie pominął dokonując oceny prawnej stanu faktycznego sprawy istotne przyczynienie się samej pracownicy do wydania błędnego orzeczenia o jej zdolności do pracy poprzez zatajenie ważnych informacji dotyczących jej stanu zdrowia. Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Okręgowy winien dokładniej zbadać tę kwestię, wziąć pod uwagę fakt zatajenia przez powódkę informacji o swojej chorobie, spróbować ustalić powody jakimi kierowała się powódka nieujawniając tej informacji pracodawcy i lekarzom, jak również ustalić czy pracodawca, jako podmiot nie dysponujący fachową wiedzą medyczną, mógł na podstawie samego przebiegu zdarzenia z 14 lutego 2007 r. ocenić, że powódka choruje na padaczkę, czy też mógł przypuszczać, że zdarzenie to miało charakter jednorazowy i wynikało z czynników występujących w danym dniu lub było spowodowane inną jednostką chorobową.

Wyrok SN z dnia 17 maja 2017 r., II PK 94/16

Standard: 25142 (pełna treść orzeczenia)

W wyroku z 7 lutego 2006 r., I UK 192/05 Sąd Najwyższy przyjął, że w związku z ustanowionym w art. 229 § 4 k.p. zakazem dopuszczenia do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego, za zewnętrzną przyczynę wypadku można uznać dopuszczenie do pracy bez przeprowadzenia badań kontrolnych lub na podstawie orzeczenia lekarskiego wydanego po upływie terminu obowiązującego do przeprowadzenia tych badań albo w przypadku oczywistej błędności tego orzeczenia.

Wyrok SN z dnia 18 sierpnia 2009 r., I PK 18/09

Standard: 25140 (pełna treść orzeczenia)