Dochodzenie roszczenia przez poszkodowanego w razie przedawnienia roszczenia wobec pracodawcy

Przedawnienie roszczenia o naprawienie szkody, przysługującego poszkodowanemu wobec pracodawcy, nie wyłącza zastosowania art. 120 § 1 k.p.

Do zdarzeń, które uzasadniają wyłączenie działania zasady przewidzianej w art. 120 § 1 k.p., nie należą przyczyny o charakterze subiektywnym lub mieszczące się w ramach ryzyka procesowego, takie jak przedawnienie się roszczenia odszkodowawczego względem pracodawcy albo przegranie przez poszkodowanego prowadzonego z nim sporu sądowego. Przedawnienie roszczenia cywilnego co do zasady jest okolicznością obciążającą uprawnionego, który niedostatecznie zadbał o własne interesy. Rozważenie w kategoriach nadużycia prawa (art. 5 k.c.) podniesienia przez pracodawcę zarzutu przedawnienia także następuje w sporze między uprawnionym a pozwanym. W ramach tego zarzutu ocenie podlegają m.in. takie okoliczności, jak poważna dysproporcja długości terminu przedawnienia roszczenia do pracodawcy w stosunku do przedawnienia tego roszczenia, gdyby poszkodowanemu przysługiwało roszczenie wprost przeciwko sprawcy, lub popełnienie przez pracownika przestępstwa.

Wprawdzie odpowiedzialność pracodawcy opiera się na własnych podstawach, a nie na zastąpieniu przez niego pracownika i przyjęciu zasad odpowiedzialności, według których by odpowiadał, gdyby nie korzystał z ochrony przewidzianej w art. 120 § 1 k.p., co dotyczy także przedawnienia, jednak nie oznacza to, że można całkowicie pominąć te dysproporcje. Jeżeli jednak okaże się, że zarzut przedawnienia roszczeń kierowanych przeciwko pracodawcy zasługuje na uwzględnienie, to oddalenie z tego powodu roszczeń nie uzasadnia uchylenia ochrony przysługującej pracownikowi na podstawie art. 120 § 1 k.p. (...)

Uchwała SN z dnia 8 listopada 2016 r., III CZP 67/16

Standard: 24753 (pełna treść orzeczenia)