Obowiązek uiszczenia należności publicznoprawnej ( art. 15 k.k.s.)

Zgodnie z art. 15 § 1 Kodeksu karnego skarbowego, orzeczenie zapadłe w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie zwalnia od obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej. Zgodnie z regułą wyrażoną w tym przepisie, orzeczenie karne nie ma mocy zwolnienia od obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej. Obowiązek uiszczenia tej należności nie jest przy tym uzależniony od zamieszczenia w orzeczeniu odpowiedniego nakazu jej uregulowania. Wymiar tego obowiązku określa organ finansowy w odpowiednim trybie administracyjnym. Natomiast odpowiednio wczesne uregulowanie tej należności publicznoprawnej rzutuje na odpowiedzialność karną, ponieważ pozwala na skorzystanie z czynnego żalu i dobrowolnego poddania się odpowiedzialności oraz zezwala na odstąpienie przez sąd od wymierzenia kary lub sięgnięcie po nadzwyczajne złagodzenie kary w wypadku wskazanym. Nie stosuje się też przepisów o nadzwyczajnym obostrzeniu kary z tytułu dużej i wielkiej wartości przedmiotu czynu umyślnego lub ciągu przestępstw, jeżeli uszczuploną należność uregulowano do zamknięcia przewodu sądowego w pierwszej instancji.

Wynika z tych regulacji prawnych, że interesy finansowe Skarbu Państwa w sposób ustawowy są zabezpieczone w pełnym zakresie. Zgodnie z zasadą legalizmu zarówno prokurator, jak i urząd skarbowy mają prawny obowiązek wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a także wniesienia i popierania oskarżenia o czyn ścigany z urzędu, którym jest każde przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe.

Wyrok WSA siedziba w Gliwicach z dnia 12 czerwca 2012 r., III SA/Gl 1040/11

Standard: 24687