Ewidencja czasu pracy pracowników stale wykonujących pracę poza zakładem pracy (art. 151[1] § 4 k.p.)

Zatrudnienie powodów w lokalnym transporcie samochodowym nie stanowiło nadmiernego utrudnienia w ewidencjonowaniu ich czasu pracy, w szczególności w okresie od codziennego stawienia się do pracy w siedzibie pozwanej do powrotu z trasy po wykonaniu zleconych im zadań. Ponadto w takich okolicznościach sprawy zupełnie niezrozumiałe jest stanowisko strony pozwanej, jakoby powodowie nie wykonywali tych zadań „na zlecenie lub co najmniej za wiedzą pracodawcy”, co mogłoby prowadzić do wniosku, że powodowie poza godzinami nadliczbowymi objętymi umówionym ryczałtem wykorzystywali pojazdy pozwanej w celach prywatnych, co kwalifikowałoby się jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

Powodowie nie mogli być zaliczeni do pracowników wykonujących stale pracę poza zakładem pracy (art. 134 § 3 k.p. w jego brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., aktualnie art. 151[1] § 4 k.p.), przeto uzgodnienie z nimi ryczałtowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w żadnym okresie objętym dochodzonymi roszczeniami nie zwalniało pozwanej z obowiązku zapłaty wynagrodzenia za pracę faktycznie wykonaną ponad godziny nadliczbowe opłacone uzgodnionym ryczałtem.

Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 23 listopada 2001 r., I PKN 678/00 (OSNAPiUS 2002 nr 23, poz. 538) - ciężar dowodu w zakresie wykonywania pracy spoczywa zarówno na powodach, którzy dochodzą roszczeń z tego tytułu (art. 6 k.c. w związku z art. 300 k.p.), jak i na pozwanym pracodawcy, który był zobowiązany do prowadzenia ewidencji czasu pracy (art. 129[11] §1 k.p.). Jeżeli jednak, tak jak w rozpoznawanej sprawie, ścisłe udowodnienie wysokości dochodzonych żądań jest nader utrudnione, to Sąd powinien skorzystać z uprawnień określonych w art. 322 k.p.c. i zasądzić według swojej oceny odpowiednie kwoty po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Wyrok SN z dnia 19 maja 2004 r., I PK 630/03

Standard: 24468 (pełna treść orzeczenia)